vrijdag
22 nov
Er broeit iets op de Boschweg. Wijkbewoners stropen de mouwen op en werken aan nieuwe initiatieven, onder meer in de voormalige basisschool De Vossenberg. ‘Hart voor Schijndel’ is enthousiast over de ruimte die wijkbewoners nemen. En hoopt dat er ook wordt gedacht aan al die mensen die afgelopen zaterdag het open huis in De Kajuit niet bezochten.
Dat schrijven we niet zomaar. Want vooral senioren kwamen afgelopen zaterdag af op het open huis van woonservice Boschweg, dat in De Kajuit werd gehouden. Dat was te merken aan de streepjes die op een flip-over waren gezet achter activiteiten. Er is veel belangstelling voor meer ouderenwoningen in de wijk, maar een hangplek voor jongeren bleek een stuk minder populair. Het viel ons van ‘Hart voor Schijndel’ verder op dat er weinig mensen uit andere culturen waren, terwijl die er best wat wonen op de Boschweg. En wat gedacht van gezinnen? Ook die zagen we niet zo heel veel. En nee, dat is vanzelfsprekend niet de schuld van de betrokken ouderen die er wel waren.
Hangplek
‘Hart voor Schijndel’ heeft burgerbetrokkenheid zo ongeveer tot haar bestaansrecht verklaard. En dus zijn we blij met de voortrekkersrol die bijvoorbeeld Stichting Bloemenwijk neemt. En met de vrijwilligers die al jarenlang van De Kajuit een enorm drukbezocht sociaal centrum maken. Nu is het zaak om samen met nog meer wijkbewoners de schouders te zetten onder de accommodaties. Waarbij de actievelingen hun best kunnen doen om mensen te bereiken die nu nog niet bereikt worden. Dat kan onder meer door streepjes te zetten achter ‘Hangplek jongeren’, ook al bent u zelf 75. Al was het maar omdat u behalve senior ook opa of oma bent.
De Boschweg heeft op dit moment drie locaties waar wat voor de wijk gebeurt: De Kajuit, de voormalige basisschool De Vossenberg en de Lidwinakapel. In de voormalige Lidwinakapel is een woonservice ingericht en die trekt voornamelijk ouderen, wonend aan de westkant van de wijk. De straat Boschweg blijkt een enorme grens voor bewoners aan de andere kant. Logisch dat de actieve wijkbewoners overwegen iets soortgelijks in de voormalige basisschool te beginnen.
Samen eten
‘Hart voor Schijndel’ vindt zowat alles best wat wijkbewoners samen bedenken, zolang die wijkbewoners ook maar de verantwoordelijk krijgen en nemen voor de uitvoering van die plannen. Waar we niet meteen enthousiast van worden is het idee om in De Vossenberg een nieuwe keuken te realiseren. Samen eten is hartstikke leuk, maar die maaltijden kunnen best vanuit de westkant van de wijk worden geleverd. Het geld dat zo wordt bespaard, kan gebruikt worden voor al die wijkbewoners die nog niet worden bereikt. Voor die hangplek bijvoorbeeld. Dat een pinautomaat, op voorspraak van een Bloemenwijk-voorman veel werd aangestreept, verbaast ons een beetje. Buurtwinkel Spar aan de Papaverstraat heeft immers zo’n automaat, nota bene geschikt voor rolstoelgebruikers. Laten we die exclusiviteit alsjeblieft aan die winkel gunnen, het zorgt voor aanloop én dus voor het behoud van die buurtsuper.
Het doet er echter niet zo heel veel toe wat ‘Hart voor Schijndel’ vindt en wil. De Boschweg is van de Boschweg, de 7100 wijkbewoners zijn er de baas. In onze optiek gaat dat verder dan met een groep actieve bewoners een idee bedenken en de rekening presenteren bij de gemeente. Liever zien we dat de gemeenteraad budget vrijmaakt voor de wijk en de wijk daarna zelf laat besluiten wat er met dat geld gebeurt. Daarbij gaat het niet alleen om een eventuele verbouwing of nieuwbouw van een buurthuis. Het gaat ook om het inkopen van welzijnsdiensten, het onderhoud van openbaar groen, het realiseren en onderhouden van speelvoorzieningen en het bieden van huishoudelijke hulp aan mensen die dat nodig hebben.
Draagvlak
Vanzelfsprekend moet de gemeente al dat werk bij de bewoners van Boschweg niet door de strot duwen. De gemeente hoeft slechts welwillend te zijn als bewoners één of meerdere taken willen overnemen. Als wijkbewoners roepen dat ze het beter kunnen, dan dient de gemeente hen het vertrouwen te geven. De Boschweg is er, dunkt ons, klaar voor. Als de dames en heren van onder meer Stichting Bloemenwijk en De Kajuit tenminste kunnen aantonen dat hun ideeën draagvlak hebben. Ook bij al die mensen en groepen die er zaterdag niet bij waren, bij het open huis.
Denkbeeldig voorbeeld. Bewoners in de Boterbloemstraat zien wel wat in een boodschappendienst voor straat- en buurtgenoten die oud, ziek of anderszins niet in staat zijn zelf naar winkels kunnen. De straat regelt draagvlak voor het idee, bijvoorbeeld door 75 procent van de bewoners een handtekening te laten zetten. Ze leggen hun plan voor aan de gemeente of gemeenteraad en krijgen de handen op elkaar. Met een kilometervergoeding, beschikbaar gesteld door de gemeente, kunnen ze zonder dat het hen zelf geld kost boodschappen thuis laten bezorgen voor mensen die de deur niet uit kunnen.
Denkbeeldig voorbeeld twee. Jongeren willen een skatebaan. In plaats van daar bij de gemeente om te vragen, richten ze hun verzoek tot de mensen die in de buurt wonen van de door hen bedachte plek. Een welzijns- of jongerenwerker helpt hen daarbij. Zodra draagvlak is bewezen, kloppen ze bij de gemeente aan. ‘Hier is ons idee en hier zijn de handtekeningen van 75 procent van de mensen die in de buurt wonen.’ Zo regelen bewoners dus zelf inspraak en draagvlak. Dat werkt stukken beter dan een inspraakprocedure, georganiseerd door de gemeente.
Andere aanpak
Het college van burgemeester en wethouders heeft op dit moment een andere aanpak. Wijkbewoners ontwikkelen plannen, maar uiteindelijk besluit de gemeenteraad. Daar worden wijkbewoners én de gemeenteraad niet blij van. Wijkbewoners blijven lange tijd onzeker of hun ideeën gerealiseerd worden en gemeenteraadsleden voelen zich onder druk gezet: zeg maar eens nee tegen een plan dat burgers zelf maakten, zeker in een verkiezingsjaar.
Daarom zien we liever dat de raad eerst een budget vaststelt voor de wijk en dat daarna de wijkbewoners zonder in potten kijkende volksvertegenwoordigers dat budget verstandig gaan besteden. De raad hoeft slechts te controleren of het budget niet wordt overschreden, of er draagvlak is voor de plannen en of er geen mensen worden vergeten. Voorbeeld: als de wijk huishoudelijke hulp gaat organiseren, moet er niet een hulpbehoeve oudere over het hoofd worden gezien.
Het is een aanpak die elders in Nederland al werkt. En die op de Boschweg zeker kans van slagen heeft. ‘Hart voor Schijndel’ wil het nog voor de verkiezingen regelen met de andere raadsfracties. Maar dan moet het college van B. en W. het idee natuurlijk wel omarmen. Wethouder Witlox hoeft zijn uitspraak ‘Ze zijn er nog niet aan toe’ slechts in te slikken. Hij maakt er dan van: ‘Het duurde even, maar ik ben er aan toe’.
