woensdag
3 jul
Waarom maakt de gemeente Meierijstad de beloften niet waar als het gaat om woningen voor statushouders? Lambèr Gevers, gemeenteraadslid van ‘Hart voor Schijndel’ ging op onderzoek.
Statushouders zijn mensen die erkend zijn als vluchteling. Ze zijn op de vlucht geslagen voor oorlog of onderdrukking en hebben recht op een woning. De mensen worden verdeeld over alle gemeenten van Nederland en mogen daar maximaal vijf jaar blijven wonen. Sommige gemeenten gingen rap aan de slag om huisvesting te realiseren. Neem Den Bosch, waar 41 meer statushouders onderdak vonden dan de gemeente verplicht is.
Achterstand
De voormalige gemeenten van Meierijstad lopen achter: Schijndel had 17 meer aan een woning moeten helpen dan ze in werkelijkheid deed. In Veghel (22) en Sint-Oedenrode (24) is de achterstand nog groter. Hoe dat toch komt, vroeg Lambèr aan onze nieuwe gemeente. Hij kreeg te horen dat de voorbereidingstijd wat langer duurde dan verwacht en dat het niet meevalt om woningen te vinden. Wat het extra lastig maakte is dat er vooral veel behoefte is aan woonruimte voor alleenstaanden en dat juist op dit gebied het aanbod beperkt is.
‘Al met al redelijke argumenten’, aldus Lambèr. Hij is vooral blij met de toezegging dat de ambtenaren ‘op volle kracht de achterstand gaan inhalen’. Daarbij wordt bezien of er wat geschoven kan worden met gemeenten in de regio. Wie weet dat elders het aanbod voor alleenstaanden juist groter is. Hart houdt de vinger aan de pols. Over een maand of drie, vier informeren we nog eens.
Wachttijden
Hier en daar wordt er gemopperd dat de vluchtelingen zorgen voor langere wachttijden voor woningenzoekenden. Hart denkt daar behoorlijk genuanceerd over. Allereerst gaat het niet om gelukzoekers of arbeidsmigranten, maar om officieel erkende vluchtelingen. Het is zo klaar als een klontje dat we die mensen niet aan hun lot overlaten. Daar komt nog eens bij dat de gemiddelde wachttijd (voor heel Nederland: acht jaar) er nou ook weer niet zo heel veel langer op wordt. Op de derde plaats blijven er altijd woningen voor, wat ietwat kil genoemd wordt, ‘de urgente gevallen’. De inspanningen voor deze mensen wordt niet minder door de komst van vluchtelingen.
Wat wel zo is: het aanbod sociale woningen is te laag. Dat heeft verschillende oorzaken. Zo wordt een groot deel van de huizen bewoond door mensen die genoeg verdienen om op eigen kracht elders te huren of te kopen. Die zogenoemde scheefwoners moeten gestimuleerd worden om te verhuizen. Verder geldt dat corporaties te weinig grond hebben om te bouwen. Al eerder klaagde Area, de corporatie in Veghel, daarover. Het is een zure vaststelling, aangezien de voormalige gemeente Veghel voor 175 miljoen aan onverkochte grond bezit. En dan is er nog het rijksbeleid dat corporaties stevig in de weg zit. De in 2013 ingevoerde verhuurderheffing zorgt dat er minder geld is om te bouwen, renoveren en zelfs om de huren laag te houden.
