zaterdag
23 nov
Dit is Tatiana Pais Bercher. Tatiana wil vriendjes met u worden. Ze is burgemeester van een allerschattigste gemeente in de Italiaanse Dolomieten en daar hebben ze Meierijstad uitgekozen voor een vriendschapsband. Zeg daar maar eens nee tegen. En dat is dus precies wat ons College deed. Want vriendschap met buitenlandse plaatsen heeft geen prioriteit, aldus B. en W.
Tatiana is pas enkele maanden burgemeester van de gemeente Auronzo di Cadore, gelegen pakweg 15 kilometer van Oostenrijk. Een bijzondere burgemeester is het, als we mogen vertrouwen op Google Translate. We vonden haar aanbevelingsbrief aan de inwoners, gooiden die door het vertaalprogramma en lazen dat Tatiana fan is van U2. Wat zeggen we: ze schreef er een boek over. Wat zeggen we: ze schreef er twee boeken over. En ze is oprichtster van de internationale organisatie ‘Art for Amnesty’. Nooit van gehoord, maar wij kennen burgemeesters die minder boeken schreven en minder internationale organisaties oprichtten.
Tatiana stuurde een brief aan Meierijstad. Dat is bijzonder, want we gokken dat ze dichterbij huis, in Lutjebroek, Almere of Tholen, nog nooit van onze gemeente hebben gehoord. Tatiana wel. Ze schrijft dat ze daar in Auronzo di Cadore wat hebben met wielrennen en dat ze hebben ontdekt dat wij daar hier net zo verzot op zijn. En dat het ze daarom wel geinig lijkt om een stedenband met ons aan te knopen. Nou ja, stedenband – Meierijstad is een verband van dertien dorpen en Auronzo is niet veel groter dan Wijbosch en Boskant samen. 3.300 mensen wonen er. Wat trouwens een punt van zorg is, liet Tatiana in haar verkiezingscampagne weten. Het waren er ooit 3.700. De burgemeester ontdekte hoe het komt.
Er worden weinig kinderen geboren in Auronzo.
Hoe dan ook, wij van Hart vinden het een eer, zo’n aanzoek. Dat ze daar in de Dolomieten aan Meierijstad denken is ronduit ontroerend. En dat doen ze, schrijft het gemeentebestuur vanuit de bergen, omdat wij een wielergemeente zijn. Dat klopt. Met dank aan Schijndel. Onze partij heeft twee behoorlijk fanatieke wielrenners onder haar leden en één ervan kent Auronzo als etappeplaats van de Giro. Nee, burgemeester Fränzel, de Giro heeft niks van doen met de Postbank of de ING – zo heet de wielerronde van Italië.
Daar in ons gemeentehuis in Veghel vinden ze zo’n band met Auronzo maar niks. Ze waren maandenlang druk met het voorbereiden van de komst van een stal voor 18.000 varkens, ruziemaken met ouderen en geen grond beschikbaar stellen voor huurwoningen en nog zo wat dringende zaken – en dus laten onze bestuurders in een brief aan de gemeenteraad weten dat een band met Auronzo ‘geen prioriteit’ heeft.
En nog eens wat, vervolgen ze in hun brief, de bestaande stedenbanden vinden ze ook niet echt de moeite waard. Sint-Oedenrode had er eentje met Alzenau (Duitsland) en Veghel met Gogh (ook al Duitsland) en daar doen inwoners en gemeentebestuurders niks mee.
Gogh? Was dat niet die schilder? Die met korenvelden, zonnebloemen en dat oor? Nee, Gogh is een plaats in Duitsland. Daar op het gemeentehuis kunnen ze het weten, want voormalige gemeente Veghel is er al tientallen jaren vriendjes mee, met Gogh.
We hebben het opgezocht. Er bestaat geen Gogh in Duitsland. Goch heet die stad, met ch. Waarmee bewezen is dat het inderdaad niet erg leeft, die stedenbanden. Hart gaat Tatiana een brief sturen. Dat ze maar naar een andere Brabantse plaats moet omzien. Naar Chaam bijvoorbeeld, vanwege De Acht Van.
Of, zoals ze in ons gemeentehuis vast schrijven, Gaam.
