vrijdag
22 nov
_0-500x300.jpg)
‘Hart voor Schijndel’ heeft, net als de meeste fracties, gisteravond ingestemd met de begroting van 2018. Wat niet betekent dat we gierend enthousiast zijn. De oproep van Hart aan het College: ‘Ben er vooral voor mensen die de overheid nodig hebben’.
Hart vindt dat de begroting gebouwd is op drijfzand. Eenmalige meevallers, zoals de verkoop van bedrijfsgrond, worden gebruikt om structurele uitgaven te bekostigen. En dat is niet wijs. Erger: dat is ronduit gevaarlijk. Daar komt nog eens bij dat we volgens de ramingen van het College slechts 4,5 ton overhouden in 2018 en dat bedrag gaat volgens Hart waarschijnlijk lager worden. We verwachten nogal wat tegenvallers. Dat is de reden dat we geen voorstellen deden voor extra investeringen en dat we moties en amendementen van andere partijen die geld kosten niet steunden. Die luxe kunnen we ons gewoon niet permitteren.
Bloemenwijk
We vroegen tijdens de raadsvergadering aandacht voor ons stokpaardje: taken, verantwoordelijkheden, zeggenschap en geld overdragen aan straten, buurten, wijken en dorpen. Dat wil allemaal namelijk nog niet echt lukken. Het College lijkt wel te willen, maar in de praktijk komt het er niet van. ‘Ergens tussen wens en daad gaat het soms mis’, aldus fractievoorzitter Laurens van Voorst.
Hij noemde het buurthuis van de Bloemenwijk in Schijndel als voorbeeld. Hoe buurtbewoners daar ook trekken en duwen, de gemeente stimuleert en faciliteert niet. Wat de gemeente wel doet: podia geven aan mensen en organisaties die helemaal geen ondersteuning nodig hebben. Dat gebeurt met de ondersteuning van Meierijstad TedX en de oprichting van de ‘raad van verbeelding’. Je reinste flauwekul, vindt Hart.
Verbeelding
Laurens richtte zich tijdens de raadsvergadering tot het College: ‘Richt u nu eens op de mensen in straten en buurten die wél aanmoediging en hulp nodig hebben om hun stem te laten horen. Het is op het oog minder spannend dan zo’n raad van verbeelding, maar het leidt wel tot het versterken van mensen en het vitaliseren van wijken en dorpen. De overheid moet er vooral zijn voor mensen die zich zonder die overheid maar moeilijk staande houden. Laat het College er voor hen zijn’.
Om een soortgelijke reden pleitte Hart samen met de SP voor het schrappen van een ton voor ‘We are food’, een campagne die hoort bij een door de Provincie gekochte (!) prijs. Uiteindelijk steunden slechts acht van 33 aanwezige raadsleden het voorstel. Team Meierijstad had er, zoals inmiddels gebruikelijk, een schorsing voor nodig om te besluiten tegen te stemmen.
Megastal
Hart is verder tegen een campagne om de naam Meierijstad buiten de eigen gemeente bekendheid te geven. ‘Als de raad voor de komst van een megastal stemt – heel Nederland kent ons. Kost niks, behalve leefbaarheid, duurzaamheid en dierenwelzijn’.
Verder pleitte Hart voor meer daadkracht door wethouder Van der Pas, die vanwege familieomstandigheden helaas niet aanwezig kon zijn. ‘Ze is tot op heden te druk met representatieve taken en taakjes – er ligt op het gebied van sportaccommodaties, subsidies, de o zo vanzelfsprekende invoering van de verplichte VOG en een integraal plan met betrekking tot alle gemeentelijke gebouwen nog genoeg écht werk voor haar op de plank’. Opvallend is dat vanuit vrijwel alle fracties, ook die van de coalitie, kritiek kwam op het woonbeleid: het gebrek aan locaties voor onder meer sociale woningbouw baart de raad zorgen. Hart deelt die zorg.
Hard gewerkt
Hadden we dan alleen maar klachten? Nee hoor. Zoals Laurens zei: ‘Hart ziet dat er door het College hard wordt gewerkt. Op het gebied van jeugdzorg, Wmo, ruimtelijke ordening en duurzaamheid bijvoorbeeld’.
Hart liet uiteindelijk de balans doorslaan naar het positieve en stemde in met de begroting. Vier raadsleden deden dat niet: de driepersoonsfractie van de SP en eenmansfractie Gemeentebelangen Meierijstad.
