Geloof in inclusie zit bij college niet diep

Het geloof in inclusie, zeg maar dat iedereen ertoe doet en mee kan doen in de samenleving, zit bij het college niet diep. Dat blijkt uit een memo over contant betalen.

Dat memo is een reactie van het college op een motie die Hart schreef en indiende mede namens Hier, SP, PvdA/GroenLinks en D66. Of het college maar wilde onderzoeken wat er bij komt kijken om contant betalen bij de gemeente mogelijk te maken.

Heel eng

Veel, zo blijkt uit het zeven pagina’s tellende memo van het college. Daarin is te lezen dat het nogal wat kost, dat er extra personeel nodig is, dat ambtenaren contant geld heel eng vinden en dat er weinig behoefte aan is bij burgers.

Overigens erkent het college de voordelen. Mensen met weinig geld betalen graag contant omdat ze zo overzicht houden. Ook mensen ‘met een lage digitale vaardigheid’ geven vaak de voorkeur aan cash. En dan is er nog de privacy: digitale transacties liggen vast in bancaire systemen en sommige mensen vinden dat niet fijn.

Hart voegt er nog een pro-argument aan toe: het zijn juist overheden die met klem aandringen om contant betalen mogelijk te houden, de EU en onze de minister van financiën voorop. Maar ook de Nederlandse vereniging van banken en de ombudsman dringen eropaan. Logisch dus dat ook lokale overheden zelf het goede voorbeeld geven.

Risico’s en obstakels

Dan de door het college genoteerde ‘risico’s en obstakels’. De eerste is de veiligheid. Ambtenaren zouden zich ‘vanwege overval- en diefstalgevoeligheid onveilig voelen’. Want op de paar gemeentelijke plekken waar wel contant kan worden betaald gebeurt dat nogal eens? En de balie van een zwembad is overvalgevoeliger dan de supermarkt in het dorp?

Hou toch eens op zeg.

Tegenwerping twee: lange rijen voor de milieustraat. Kul. Slechts 5 procent kiest volgens dezelfde brief voor contant betalen. Dat leidt echt niet tot veel langere rijen. Mocht dat aantoonbaar wel zo zijn: dan skippen we voorlopig de milieustraten en beperken we ons tot gemeentelijke balies, zwembaden en sporthallen. Ook weer opgelost.

Extra personeel

Contant geld is volgens het college tijdrovend. Want medewerkers moeten ‘zorgen voor voldoende contant wisselgeld, dit registreren, afstorten, laten administreren en er verantwoording over afleggen’. Zeg maar wat winkelpersoneel dag in dag uit zonder mokken doet.

Bij de zwembaden leidt het, zo is te lezen, tot ‘minimaal een inzet van 15 uur per week’ en daardoor kunnen 200 kinderen geen zwemles krijgen óf het zwembad gaat vijftien uur per week minder open.

Staat dat er echt? Ja, dat staat er echt.

De kosten. Waardentransport, zuilen à la parkeermeters waar je geld in kunt werpen, extra personeel en geldkluizen – het kost eenmalig € 472.000 en jaarlijks € 345.000. Hart bestrijdt het niet én is er niet van onder de indruk. Inclusie kost nu eenmaal geld.

‘Geen enkele klacht’

Dat brengt ons op het laatste punt dat het college bedacht: het gebrek aan behoefte aan contant betalen. Het onderzoek van het college richtte zich ‘niet zozeer op het vaststellen van de behoefte van de burger aan contante betalingsmogelijkheden’, maar gooide er toch enkele alinea’s in over juist dit onderwerp.

Zo is te lezen dat er bij burgerzaken in Schijndel en Sint-Oedenrode en bij de milieustraten en gemeentewerven ‘vrijwel nooit’ wordt gevraagd om cash af te mogen rekenen. Bij zwembaden gebeurde het de afgelopen jaren zo’n vijftig keer, maar ‘uiteindelijk heeft dit in geen enkel geval geleid tot een werkelijke klacht bij een leidinggevende’.

Doventolken

Wat Hart betreft is vijftig keer best veel en verder doet het er amper toe of er veel of weinig behoefte aan is. Er is ook heel weinig behoefte aan doventolken, want de meeste mensen kunnen horen. Parkeerplaatsen voor gehandicapten zijn vaak leeg, want er zijn meer mensen niet dan wel gehandicapt.

Anders gezegd: maatregelen op het gebied van inclusie zijn altijd voor kleine groepen. De stelling van burgemeester en wethouders dat iedereen meetelt en dat iedereen mee moet kunnen doen lijkt ietwat gemakzuchtig de wereld in geslingerd. En dan deed Meierijstad ook nog eens ooit mee aan de strijd om de titel Meest Toegankelijke Gemeente. Het is me wat.

Tip aan wethouder

Het college maakt dezelfde fout als destijds bij de discussie over openbare toiletten die ook voor gehandicapten toegankelijk zijn. Het college wilde er niets van weten en dankzij een motie van Hart is die in Schijndel open en komen ze er ook in Veghel en Sint-Oedenrode. Tip aan de wethouder die over inclusie gaat: niet weer tegenstribbelen en in plaats daarvan laten zien dat u dit thema serieus neemt.

Hart gaat in overleg met de partijen die destijds de motie mee indienden om te bezien of en hoe we contante betalingen toch voor elkaar krijgen.