vrijdag
22 nov
Het zorginfarct komt eraan. Hoe oud bent u in 2040 en wie zorgt er dan voor u? Een pleidooi van Hart voor investeringen in de lokale samenleving.
Tijdens de regionale avond voor raadsleden ging het afgelopen donderdag in Oss over hoe gemeenten ook op het gebied van gezondheidszorg meer taken krijgen. Taken die bedoeld zijn om het gat te dichten tussen vergrijzing en gebrek aan geld en zorgpersoneel. De centrale vraag voor de vijftigers en zestigers van nu: wie zorgt er in 2040 voor u?
Eén van de antwoorden van de rijksoverheid en allerlei partners is het Gezond en Actief Leven Akkoord (GALA): een pakket maatregelen over preventie, gezondheidsbevordering en het versterken van de sociale basis. Gemeenten krijgen geld in het kader van GALA en mogen dat redelijk vrij besteden.
In Oss probeerden een meneer van de GGD en een mevrouw van de gemeente Den Bosch een boeiend verhaal te vertellen over GALA, maar de raadsleden in de zaal leken niet enorm enthousiast.
Logo’s
Het beeldscherm stond tjokvol logo’s van gemeenten, andere overheden, ziekenhuizen, welzijnsclubs en andere organisaties. Dat moest een beeld van samenwerking creëren, maar leidde vooral tot scepsis. Of het allemaal niet één groot vergadercircus wordt. En of er niet vervolgens dure adviesbureaus voorbij komen die tegen torenhoge tarieven peperdure plannen schrijven. Waarna er nog amper geld is voor concrete acties.
De sprekers bekenden dat ze niet zeker weten of die vrees onterecht is. En dat terwijl GALA juist is bedacht vanwege het dreigende zorginfarct. Geld- en personeelsgebrek vormen samen met de vergrijzing een giftige cocktail. Nu al lukt het amper om hulpbehoevende ouderen bij te staan, naar verwachting is dat over tien en twintig jaar helemaal niet te doen. Vandaar GALA. Vandaar investeringen in preventie en de ‘sociale basis’. Dat laatste is een omfloerst begrip voor mantelzorg.
Speeltje
Hart hoorde het met gemengde gevoelens aan. Fractievoorzitter Mirjam van Esch stelt dat de wal van geld- en personeelstekort inderdaad het schip van ongebreidelde zorg zal keren, maar ziet ook hoe GALA het zoveelste speeltje is van beleidsmakers. ‘Ineens zet de overheid in op collectiviteit, op samen elkaar helpen. En dat terwijl diezelfde overheid tientallen jaren het individualisme bevorderde.’
En werken al die nieuw bedachte acties wel? ‘Onze fractie ageerde in het verleden al tegen investeringen in programma’s als Jongeren Op Gezond Gewicht. Dat soort acties bereiken vooral gezinnen die het niet nodig hebben en juist niet de huishoudens die er bij baat hebben. Lees dit verhaal over het mislukken van het programma.
Hoe dan wel? Mirjam: ‘De groeiende kloof tussen zorgvraag en aanbod kan de gemeente niet dichten. Wat de gemeente wel kan doen is investeren in een lokale samenleving waarin mensen het samen goed hebben.’
Dichtbij en van betekenis
Voor wie dat te abstract vindt, geeft Mirjam graag voorbeelden. ‘Zorg dat de gemeente dichtbij en van betekenis is in dorpen en wijken. Zorg voor wijkgebouwen waar ambtenaren, wijkagenten, wijkverpleegkundigen en jongerenwerkers hun werk doen. Begeleid inwoners in het nemen van verantwoordelijkheid en zeggenschap.’
‘Dit is waar Hart zich al vanaf haar oprichting in 2015 voor inzet. Onze oproepen voor het openhouden van balies, voor 24/7 toegankelijke toiletten, voor werkplekken voor ambtenaren in alle buurt- en wijkgebouwen, voor cash betalen, voor kinderspeelplaatsen in elke buurt, voor straten die door bewoners zelf worden ingericht – het komt allemaal voort uit onze wens om een samenleving te creëren waarin mensen er voor elkaar zijn en waar de gemeente er voor al die mensen is. Dat maakt mensen gelukkig in hun straat en buurt en dat geluk draagt bij aan gezondheid. Als iemand dat GALA wil noemen: prima.’
