maandag
25 nov
‘De wooncrisis zet burgers tegenover elkaar’, stelde stadssocioloog Gwen Van Eijk (foto) afgelopen zaterdag in dagblad NRC. Daar kunnen we in Meierijstad over meepraten, zo bleek afgelopen week.
Over de oorzaken van de woningnood schreef Hart al eerder. Een deel van de oorzaken is demografisch: een sterkere groei van de bevolking dan verwacht en huishoudens die alsmaar kleiner worden.
Een ander deel is politiek: de door de overheid beschermde wereld van volkshuisvesting werd sinds de jaren 90 van de vorige eeuw een woningmarkt. In die markt worden woningcorporaties door de staat uitgeknepen en profiteren beleggers en huisjesmelkers van de schaarste.
In tijden van crisis is de verleiding groot om zondebokken te zoeken en die zondebokken zijn zelden de echte zondaars.
Kraan open
Afgelopen week ontving de gemeenteraad een brief van een inwoner van Sint-Oedenrode. Volgens de schrijver staan woningzoekenden uit onze gemeente ‘in de koude’ omdat statushouders voorrang krijgen. ‘Zo blijft het dweilen met de kraan wagenwijd open.’
Meierijstad moet volgens de briefschrijver nog 88 statushouders onderdak bieden. Dat is niet waar. Het zijn er 43. En dat die nog geen plek hebben, komt omdat ze zich nog niet hebben gemeld. Wat weer de schuld is van de IND. Het College liet eerder aan Hart weten dat het nog maar valt te bezien of ze sowieso allemaal nog komen.
Overigens is Hart net als de briefschrijver tegenstander van voortrekken. Het is lastig uit te leggen dat de nood van een vluchteling ernstiger is dan van, pak hem beet, een gescheiden vrouw die het met haar ex onder één dak niet langer uithoudt.
Solidariteit
En nou we het toch over die gescheiden vrouw hebben: behalve die 43 statushouders en die gescheiden mannen en vrouwen zijn er ook nog tachtig daklozen, vele honderden arbeidsmigranten, een onbekend aantal jongeren dat onderhand het ouderlijk huis uit wil, senioren die naar een aangepaste woning willen, mensen met te weinig geld om hoge huur of hypotheek op te hoesten en tal van andere groepen.
Het is niet handig om die groepen met ingezonden stukken aan de raad tegen elkaar uit te spelen. Het leidt tot gebrek aan solidariteit en agressie waarbij de echte schuldigen buiten schot blijven. En de echte oorzaken niet worden aangepakt.
Wildwest
Hart weet van een jong stel dat eindelijk genoeg salaris en spaargeld had om een huis te kopen, minder bood dan een eigenaar van diverse huizen en vervolgens huurder werd van datzelfde huis.
Het is illustratief voor hoe vastgoedeigenaren er steeds beter bij komen te zitten en anderen niet in staat zijn om bezit te ontwikkelen. Het is illustratief voor de wildwest-wereld van de woningmarkt.
Laten we het dáár eens over hebben. Laten we het eens hebben over de dames en heren die meerdere huizen bezitten en zo niet alleen zichzelf verrijken, maar er ook nog eens voor zorgen dat die huurders geen vermogen kunnen opbouwen. Die dankzij hun bezit armoede in stand houden.
Eigen volk
Overigens is de Rooienaar niet de enige die zijn pijlen richt op zondebokken. Eerder deed de fractie Lokaal iets soortgelijks. Zij wilden dorpen gedeeltelijk afsluiten voor woningzoekenden van elders. Waarbij elders niet Syrië is, maar een dorp verderop en dat kan ook een dorp in dezelfde gemeente Meierijstad zijn.
Dat is natuurlijk hartstikke onwettig en dus kón de raad niet anders dan dit proefballonnetje doorprikken. En dan zijn er nog de protesten tegen woonruimten voor arbeidsmigranten (onlangs in Schijndel) en spoedzoekers (Erp).
Voor Hart zijn het aanmoedigingen om alles op alles te zetten om de woningnood te verhelpen. Want als er voldoende huizen zijn, dan neemt de lust vast af om te groepen te verketteren die er ook weinig tot niets aan kunnen doen dat ze zijn wie ze zijn.
En wat doet Hart?
Vooropgesteld: de gemeentelijke politiek is beperkt in de mogelijkheden om woningnood te verminderen. Om nog maar te zwijgen over wat een oppositiepartij van voorlopig slechts drie zetels kan bereiken. Of u dat maar wil beseffen als u ons lijstje doorspit.
