woensdag
3 jul
Een verkeerstelling houden in een straat die vanwege werkzaamheden afgesloten is, dat is nogal zinloos. Maar het gebeurde wel. Uiteindelijk komt het goed.
‘Bij ons als bewoners van de Langstraat komt het tellen van verkeer en op hetzelfde moment afsluiten van de Langstraat op zijn zachts gezegd vreemd over.’ Zo begint een mailbericht van een Schijndelaar aan de gemeenteraad van Meierijstad.
Bewuste actie?
De telling wordt gehouden door ‘Ruimte voor ruimte’, de organisatie die aan de rand van Schijndel bijna tweehonderd huizen wil bouwen. Om te bezien wat de gevolgen voor de verkeersafwikkeling en de wegen zijn, is het nodig vast te stellen hoeveel auto’s er nu door de omliggende straten gaan. Daarom die telling.
Er zijn zes locaties gekozen waar vanaf afgelopen maandag geteld zou worden. En laat een van de te onderzoeken straten nou juist in die periode vanwege werkzaamheden afgesloten zijn. ‘Is dit een bewuste actie of lopen de zaken per ongeluk door elkaar?’, vraagt de mailer.
Hart deed navraag en vernam dat het inderdaad een vergissing is. Op het moment dat besloten werd tot de tellingen ‘was niet in beeld dat er ten gevolge van onderhoudswerkzaamheden een tijdelijke afzetting van een gedeelte van de Langstraat zou plaatsvinden’, mailde ‘Ruimte voor Ruimte’ ons.
De oplossing was snel gevonden: de zogeheten testslangen blijven wat langer liggen. De omwonenden zijn hierover al geïnformeerd.
Omgevingsdialoog
Inmiddels is er wat meer bekend over het bouwplan. Het bestaat uit vrije kavels, tweekappers, seniorenwoningen, hoekhuizen, rijtjeshuizen, rug-aan-rug-woningen en appartementen. Van de 193 woningen zijn er 48 sociale huur, 46 koopwoningen voor een relatief lage prijs, 47 middelduur, 37 dure huizen en 15 dure kavels.
Uit een verslag van de omgevingsdialoog blijkt dat er nogal wat kritiek tegen het plan is. Hart is niet verbaasd, want had al in een vroeg stadium contact met omwonenden. Bij die gelegenheid had Hart vooral de rol van brenger van informatie. We deden dat tijdens een online bijeenkomst en daarna via wat mailwisselingen.
Onze bemoeienis bevestigde Hart dat de gemeente veel meer moet investeren in communicatie. Zo is het voor veel inwoners niet duidelijk waarom een zogeheten omgevingsdialoog wordt gehouden door een initiatiefnemer van een bouwplan en dat de gemeente op dat moment in geen velden of wegen te bekennen is.
Dat is verklaarbaar, maar die verklaring krijgen mensen zelden of nooit. Zoals ze ook niet worden geholpen bij het beoordelen van plannen, het kennen van hun rechten en – net zo belangrijk – de beperkingen die voor die rechten gelden.
Bestemmingsplan
Een voorbeeld: nogal wat omwonenden leken ervan overtuigd dat het bouwplan juridisch niet kan omdat het indruist tegen het geldende bestemmingsplan. In werkelijkheid is het bouwplan de aanleiding om dat bestemmingsplan te wijzigen.
Anders gezegd: bestemmingsplannen zijn niet in beton gegoten. Ze gaan mee totdat andere wensen met betrekking tot een terrein tot aanpassing nopen.
Daarmee is niet gezegd dat omwonenden zo’n wijziging met lede ogen moeten aanzien. Ze kunnen met zogeheten zienswijzen bezwaar maken, ze kunnen de gemeenteraad benaderen met het verzoek tegen een wijziging te stemmen en ze kunnen als laatste optie bij de Raad van State aankloppen.
Scheve schaats
Overigens is het proces tot op heden niet goed verlopen dat maakt de positie van de mogelijke bezwaarmakers wat sterker. Het College reed een scheve schaats door het bouwplan in principe goed te keuren, terwijl een verslag van de verplichte omgevingsdialoog nog niet was ingeleverd. Gemeenteraadslid Lambèr Gevers deed er afgelopen februari al zijn beklag over.
Dat is inmiddels wel gebeurd. Hart stelt op basis van ervaring met dit soort procedures vast de bezwaren niet heel schokkend zijn. Daarmee lijkt een wijziging van het bestemmingsplan aanstaande. Dat is spijtig voor omwonenden die hun vrije uitzicht kwijtraken en fijn voor de vele woningzoekenden.
