donderdag
26 dec
Gemeenteraad en zogeheten stakeholders gaan nog nadenken over de toekomst van Meierijstad, maar het college is er al uit: we gaan een echte stad worden.
Deze gemeente had nooit de naam Meierijstad moeten krijgen. Vanwege die keuze denken nogal wat mensen dat deze gemeente van dertien dorpen daadwerkelijk een stad is of dat het dat in ieder geval moet worden.
Met het college voorop.
Dat bleek afgelopen donderdag tijdens een beeldvormende avond in het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode. Daar ging het weer eens over de toekomstvisie van Meierijstad. Vier mogelijke scenario’s werden gepresenteerd, waaronder twee ronduit verschrikkelijke.
Uitersten
Dat mogen we de beleidsmensen van de gemeente en die van een extern bureau niet verwijten – ze kozen er bewust voor om nogal extreme ideeën te bedenken om zo de discussie aan te wakkeren. Waarbij het wel jammer is dat die extremen louter gingen over inwoneraantal (80.000 of 150.000) en over de keuze tussen natuur enerzijds en economie anderzijds.
‘Waarom die uitersten?’, vroeg fractievoorzitter Mirjam van Esch van Hart. Een helder antwoord kwam er niet en dus bleef de fractie achter met de vraag waarom de schijnbare tegenstelling natuur-economie de voorkeur geniet boven individuele vrijheid versus gemeenschapszin. Om maar eens een andere tegenstelling te bedenken. En er zijn er vast meer.
Die optie over gemeenschapszin bedenkt Hart trouwens niet zomaar. Eerder hield de gemeente een niet-representatieve steekproef en daarbij scoorde ‘gemeenschapskracht’ het hoogst als kernkwaliteit. Van de zes voorgelegde kernkwaliteiten scoorde ‘culturele hotspot’ het laagst – afgelopen donderdag kreeg die zesde keuze meer aandacht dan keuze één.
Open deur
Zoals al geschreven: het is in deze fase van de discussie allemaal niet heel erg. Als de voorgelegde opties maar leiden tot reacties en debat en uiteindelijk tot een strategie voor de verdere ontwikkeling van de gemeente.
Hart is er niet zeker van dat de volgende fase van bespiegelingen, discussies en keuzes maken goed afloopt. Dat komt omdat het college en de directeuren van de gemeente meenden hun ideeën al de wereld in te moeten slingeren. En die ideeën zijn niet best. Maar eerst even over de regels waar niemand tegen kan zijn.
Dat ‘het collectieve geluksgevoel […] voorop’ moet staan, klinkt mooi. Dat gezondheid en werk belangrijk zijn: heel fijn. Maar het zijn open deuren. Net als de keuze voor veel groen en het koesteren van diversiteit – Hart vindt het allemaal een beetje ‘we zijn voor vrede en tegen oorlog’.
Dit is geen vergezicht op de toekomst, dit zijn tegeltjesteksten.
Stad van kernen
Dat het zo obligaat is, komt misschien door de ‘opgaven van transities’ waar Meierijstad mee aan de slag moet. Ze werden donderdag gepresenteerd en er was geen één opgave bij die anders is dan bij de andere 341 gemeenten in Nederland. Dat leidt dus al snel tot ambities waarvan een mens gaat geeuwen.
College en directeuren durven zo nu en dan trouwens wel stelling te nemen in de door hen geschreven tekst. En juist bij die zinnen rijzen de haren van Hart te berge. Meierijstad moet volgens de dagelijkse bestuurders en hoogste leidinggevenden een ‘stad van kernen’ worden.
[tekst gaat verder onder de foto]
De vingeroefening van het college, afgelopen donderdag gepresenteerd.
Het college walst daarmee over de resultaten van een onderzoek dat ze nota zelf heeft laten uitvoeren. Afgelopen september werd bekend dat inwoners massaal het dorpse karakter van hun woonomgeving willen behouden. Lees hier maar, heren burgemeester en wethouders. En dan is er dus ook nog die steekproef, ook al door het college zelf bedacht.
Hart herinnert de bedenkers van ‘stad van kernen’ er verder graag aan waar dit soort dadendrang toe leidt: tot financiële rampspoed en een mislukt, want te groot, centrum. De toenmalige bestuurders van Veghel weten er alles van.
