vrijdag
22 nov
-500x168.png)
En weer liet Hart zich verleiden om naar een bijeenkomst van Agrifood Capital (AFC) te gaan. Stom natuurlijk.
Eind dit jaar moet de gemeenteraad van Meierijstad besluiten of ze verder wil met het samenwerkingsverband van gemeenten, waterschappen, onderwijsinstellingen en bedrijven. Zo ja, dan zitten we er nog eens acht jaar aan vast. Wij zouden het wel weten, maar we maken ons geen illusies – een forse meerderheid van de raad tekent er tegen die tijd vast voor.
Opzet
Hart twijfelt ernstig aan het bestaansrecht van AFC. De dingen die de stichting presteerde, zouden sowieso wel gebeurd zijn – we hebben immers ook het samenwerkingsverband Regio Brabant Noordoost.
Ernstiger is dat AFC het vertikt om verantwoording af te leggen over wat ze met uw en ons belastinggeld doet. Hart probeerde de afgelopen week te achterhalen welke bedrijven geld van die club ontvangen, bijvoorbeeld in de vorm van leningen of subsidies. We moesten het doen met een wel erg algemene jaarrekening – geen idee wat ondernemingen als de Verspillingsfabriek van de samenwerkende lokale overheden ontvangen. Zelfs een verzoek in het kader van de Wet Openbaarheid van Bestuur is zinloos. Veel geld gaat via een door AFC opgerichte BV en zo’n bedrijf valt buiten de WOB. We zouden bijna opzet vermoeden.
Noodgrepen
De bijeenkomst die afgelopen woensdag in Uden werd gehouden, maakte het allemaal niet beter. De gasten werden getrakteerd op een ‘regioreis’ en dus was de spreekstalmeester een reisleider en waren de leiders van deelsessies gidsen. Dat soort reclamische noodgrepen is illustratief voor hoe AFC gebrek aan inhoud aan de aandacht probeert te onttrekken. We begrijpen best dat de burgemeesters, wethouders en beleidsambtenaren in de zaal hun vingers niet wilden branden aan het leiden van de avond en daarom een extern bureau inhuurden.
Of nee, dat begrijpen we eigenlijk niet. Waarom moesten externe krachten, nota bene geen specialisten op het gebied van het leiden van bijeenkomsten, doen wat de bobo’s van AFC best zelf konden doen?
Een andere klacht van ons gaat ook over de communicatie. Afgelopen woensdag hoorden we een paar keer dat de mensen van AFC dingen beter moeten uitleggen. Dat werd vooral gezegd als er kritiek op de organisatie kwam. Het is een veelvoorkomende reflex van bestuurders en politici: ‘Als de boodschap niet bevalt, dan moeten we hem beter uitleggen’.
Het ligt niet aan de vele nieuwsbrieven, PowerPoints, regioreizen en brochures – de boodschap deugt gewoon niet.
Twijfel
Hart is tot en met afgelopen woensdag braaf naar de meeste bijeenkomsten en presentaties van AFC gegaan. Elke keer weer gunden we de mensen van Agrifood het voordeel van de twijfel. Elke keer weer hoopten we dat dat we nu dan wél een inzichtelijk verhaal te horen zouden krijgen. Dan we nu wél zouden ontdekken waarom AFC bestaat.
Ons geduld is op. Ons zien ze niet meer in zaaltjes waar we de zoveelste en-dan-gaan-we-in-subgroepjes-uiteen-regioreis moeten doorstaan.
