vrijdag
22 nov
De voorgenomen onteigening van drie kleine stukjes grond zorgde voor nogal wat gehakketak, afgelopen donderdag tijdens een vergadering van de gemeenteraad. Waarbij Hart werd geconfronteerd met tegengestelde verklaringen.
Het College wil drie kleine stukjes grond aan De Kemkens in Veghel onteigenen. Dat is vervelend, want het betekent dat de eigenaren van de grond en de gemeente er al overleggend niet uit zijn gekomen en dat er dus wordt gekozen voor dwang.
Potje
Twee weken geleden zat de raadscommissie al behoorlijk met de zaak in zijn maag. Dat komt onder meer omdat de toenmalige gemeente Veghel er nogal een potje van heeft gemaakt. Voorbeeld: de gemeente deed grond in de verkoop die tot op de dag van vandaag nog steeds niet van de gemeente is. Waarbij ook op de eigenaren wel wat aan te merken is, zo is de indruk na bestudering van de stukken.
Maar juist vanwege de gemeentelijke fouten vindt Hart het nogal ongemakkelijk als de gemeente tot onteigening over gaat. Daarom vroegen we, overigens net als veel andere partijen, of wethouder Jan Goijaarts (Economie, CDA) nog maar eens wilde gaan onderhandelen.
Begrip
Dat advies bleek een goede zet, want uit een schriftelijk verslag blijkt dat er schot in de zaak zit. Er zijn nog steeds meningsverschillen, maar het wederzijds begrip druipt zowat van de tekst af. Wat Hart betreft kan daarom de onteigening voorlopig van tafel.
‘Het is niet netjes om daarmee te dreigen als je er samen uit probeert te komen’, aldus gemeenteraadslid Lambèr Gevers van Hart tijdens de raadsvergadering. Helaas denkt een meerderheid van de raad er anders over. En dus wordt de onteigening in gang gezet.
Verbaasd
Opmerkelijk is het verschil van mening over het verslag van de onderhandeling. Dat optimistische stuk zou volgens de wethouder met de tegenpartij zijn gedeeld. Dat niet alleen, die tegenpartij zou akkoord zijn gegaan met de inhoud van het stuk. Het staat niet alleen aan het slot van het verslag (zie download), de wethouders zei het ook tijdens de raadsvergadering. Toen hij die bewering deed, zag de fractie van Hart hoe vanuit de publieke tribune de mede-eigenaresse van de grond verbaasd en boos keek.
Tijdens een schorsing deed Lambèr navraag bij de dame. Ze zei dat het verslag helemaal niet was afgestemd. Daarmee geconfronteerd liet de wethouder weten dat dit toch echt wel was gebeurd. Een adviseur van de eigenaars zou zelfs nog tekstuele aanpassingen hebben aangebracht.
Waarheid
We zijn er van overtuigd dat de wethouder de waarheid sprak – want dat er tekstcorrecties door de andere partij zijn aangebracht en verwerkt, zoiets bedenk je niet. Komt nog eens bij dat Hart werkelijk elke wethouder altijd gelooft tot het tegendeel is bewezen. Dat moet wel, anders kun je geen debat met zo’n bestuurder meer voeren.
We zijn er tegelijkertijd ook van overtuigd zijn dat de verbazing van de eigenaresse oprecht was – je speelt niet dat je een stuk niet hebt gezien of goedgekeurd als dat in werkelijkheid wel zo is.
En dus snappen we er niks meer van. U wel?
Hieronder het verslag met aan het slot het gewraakte zinnetje. De markering is door ons aangebracht.
