donderdag
26 sep
Met een reactie op bezwaren van omwonenden is bouwplan De Grote Braeck een stapje dichterbij gekomen.
Die reactie, ingediend bij de Raad van State door een advocaat namens projectontwikkelaar Ruimte Voor Ruimte, is namelijk behoorlijk overtuigend. Het komt er op neer dat er niet zoiets bestaat als een recht op vrij uitzicht en dat veel andere kritiek juridisch niet houdbaar is.
De fractie van Hart is er blij mee én begrijpt tegelijkertijd de weerstand van met name mensen die aan de Langstraat wonen. Die kochten of bouwden hun vrijstaande huizen vaak juist op die plek omdat ze daar geen overburen aantroffen. Maar het belang van het verminderen van de woningnood wint het nu eenmaal van dat privébelang.
Knap lastig
Uit de bezwaren blijkt dat het voor niet ingewijden soms knap lastig is om wegwijs te worden in de wereld van ruimtelijke ordening en recht. Zo stellen de ‘Langstraters’ verbolgen dat de gemeente plannen aanpast enkel en alleen om hier te kunnen bouwen.
De kritiek klinkt een beetje als ‘Jullie hebben hier een snelheidsbeperking ingevoerd enkel en alleen omdat jullie willen dat er minder hard wordt gereden! Betrapt!’ Anders gezegd: de gemeente wijzigt aan de lopende band plannen om ontwikkelingen mogelijk te maken en dat is maar goed ook.
Waar Hart de omwonenden helemaal kwijtraakt is als het gaat over de omgevingsdialoog, zeg maar het raadplegen van meningen van omwonenden door de projectontwikkelaar. Die zou niet goed zijn gevoerd. Hart heeft, werkelijk waar, nog nooit een omgevingsdialoog meegemaakt die zo degelijk, gedetailleerd en uitgebreid was. Met een verslag waarin alle kritiek is opgenomen, inclusief reacties.
Niet verplicht
Wat zich hier wreekt is dat deelnemers van een omgevingsdialoog er vaak op rekenen dat hun inbreng leidt tot wijziging van een plan of besluit. Dat gebeurt trouwens regelmatig, maar is niet verplicht. De initiatiefnemer moet het college vertellen wat de reacties van omwonenden zijn, welke standpunten zijn overgenomen en – met een verantwoording – welke niet. Daarna is het achtereenvolgens aan college en gemeenteraad om te besluiten of die ontwikkelaar juist heeft gehandeld.
[tekst gaat verder onder de foto]
De Langstraat bij Schijndel. Links huidige woningen en rechts het terrein waar waarschijnlijk nieuwe huizen worden gerealiseerd.
De toekomstige overburen van De Grote Braeck wijzen er verder op dat er andere locaties zijn die bebouwd kunnen worden, zoals Hoogakker. Hart vindt Hoogakker zeer geschikt als nieuwe woonbuurt. Echter niet in plaats van De Grote Braeck, maar erbij.
Verder zijn er bezwaren over de toename van verkeer (is allemaal berekend en weerlegd), cultuurhistorische waarden (reactie ontwikkelaar: die waarden worden overdreven) en de financiële haalbaarheid van het plan (daar gaan de overburen niet over).
Nimby
Het is gemakkelijk om de gang van omwonenden naar de Raad van State af te doen als ‘nimby’ – not in my backyard. Feit is dat veranderingen in de directe omgeving ingrijpend zijn en het logisch is dat mensen veel in het werk stellen om te voorkomen wat ze als onwenselijk beschouwen.
Het is vervolgens aan de bestuursrechter, het college en de gemeenteraad om een afweging te maken. Zijn de bezwaren billijk, juridisch houdbaar en wegen ze op tegen het belang om 241 huishoudens een woning te bieden? Het antwoord is in dit geval snel gevonden.
De bezwaartermijn loopt trouwens nog tot 29 augustus.
Hart volgt de ontwikkelingen met betrekking tot De Grote Braeck op de voet. Een greep uit onze eerdere publicaties.
Over de verkeerssituatie bij het gebied: ‘Waar komt knip in fietsroute Plein?’.
Over de naamgeving van de te realiseren straten: ‘Eerbetoon aan de Spanjaarden’.
Over de omgevingsdialoog: ‘Regels nodig over omgevingsdialoog’.
Over de afwegingen die college en raad maken bij de keuze voor een woonlocatie: ‘De strijd om de ruimte’.
