‘Ik word pastoor in Erp, net als opa’

Erp gaat spannende jaren tegemoet. Komt dat Omnipark er? Gaan de tijdelijke woningen de gevreesde overlast brengen? Terugblikken is echter nog veel spannender.

Dat Erp een onderdeel is van Meierijstad, dat had zomaar anders kunnen uitpakken. In 1994 werd de gemeente Erp bij Veghel getrokken, maar dat was behoorlijk onverwacht. Er waren de jaren daarvoor al vergevorderde plannen voor een samengaan met Boekel.

Zak geld

Geen idee hoe dat had uitgepakt. Was het plan voor het Omnipark dan nooit uitgewerkt? Of was er juist meteen al een zak geld bij gegeven (zoals bekend heeft de raad van Meierijstad het idee goedgekeurd, maar is er nog geen cent voor gevonden)?

We zullen het nooit weten. Wat we wel weten is dat Erpenaren een zelfbewust ‘volkje’ zijn. Waar in Schijndel het nieuws over tijdelijke woningen schouderophalend werd geaccepteerd (werkelijk geen één reactie), kwamen Erpenaren boos in actie. Wat je er ook van mag vinden: Erp laat niet met zich sollen en dat siert het dorp.

En verder zijn die uit Erp niet alleen van heel hard nee roepen, maar ook en vooral ja zeggen. Van positief samen dingen opbouwen. We kennen in heel Meierijstad geen project dat zo intensief door bewoners zelf werd ontwikkeld als dat van het Omnipark.

Buikpijn

En dus begrijpen ze daar in Erp vast de buikpijn van Hart. De partij beschouwt de door de raad vastgestelde ‘denkrichting’ als een inspanningsverplichting. We gaan onze stinkende best doen het prachtplan te realiseren, maar feit is dat we nog geen idee hebben waar het geld vandaan moet komen. Erger: de CDA-wethouders Financiën en Omnipark hebben dat ook niet.

[tekst gaat verder onder de foto]

In Erp hebben ze voor hetere vuren gestaan. De fusie met Veghel – of was het nou een annexatie? – doorstonden de Erpenaren goed en de bewoners van het buitengebied zagen de dreiging van een rondweg steeds weer opdoemen en vervolgens wegebben. Een eenmansfractie in de huidige raad mompelt er nog wel eens over, maar dat gaat ook wel weer voorbij. 

Misschien is het omdat ze daar in Erp zich al eeuwenlang niet onnodig druk maken. Neem nou de pastoor die het met het celibaat niet zo nauw nam en elk jaar een boete daarvoor aan de kerk betaalde alsof het abonnementsgeld was. Er kwam nooit een volksopstand van.

Smeuïg verhaal

We hebben het over pastoor Arnold Rover. Hij was van 1485 tot 1501 pastoor in Erp. Niet alleen overtrad hij het celibaat, hij was ook nog eens kleinzoon van een eerdere Erpse pastoor, Johannes Rovers van Broeckhoven. Een andere kleinzoon van Die Van Broeckhoven schopte het later ook tot pastoor. Ook die pastoor kreeg kinderen.

[tekst gaat verder onder de foto]

Het is een smeuïg verhaal, maar het leert ons ook dat Erp een historie heeft die verder teruggaat dan nogal wat andere kernen van Meierijstad. Erp bestond in 1300 al als een gemeente, laat heemkundevereniging Erthepe op haar website weten. 

Daar valt wat op af te dingen, aangezien gemeenten formeel pas bestaan sinds 1807. Doet er niet heel erg toe, feit is dat Erp toen al bestond en als bestuurlijke eenheid werd erkend door hertog Jan II van Brabant. Overigens kreeg Veghel dezelfde erkenning. 

‘Die Veghelaren moeten we in de gaten houden’, bromden ze in Erp toen vast tegen elkaar. ‘Voor je het weet zijn we een onderdeel van die gemeente.’ En verdomd.