zondag
22 dec
‘Hart voor Schijndel’ stopte een rapport over het buitengebied van Meierijstad in de vakantiekoffer, las het onder de schaduw van een parasol en had spijt dat ze niet toch de nieuwste thriller van Karin Slaughter had meegenomen.
‘Verkenning: trends en ontwikkelingen in het buitengebied’ heet het rapport dat bureau Ruimtevolk schreef in opdracht van de gemeente Meierijstad. Het stuk beschrijft wat er in het buitengebied mogelijk staat te gebeuren en dient als aanloop voor de ‘Agenda Vitaal Buitengebied’ die het College wil ontwikkelen.
Vertaalslag
Ruimtevolk is in het 48 pagina’s tellende stuk zo algemeen, dat we er in Meierijstad niet zo heel veel mee kunnen. We moesten al lezend onwillekeurig denken aan de kritiek die de Rekenkamercommissie hier en daar kreeg op haar rapport over duurzaamheid, dat voor een klein deel het onderwerp van de trendverkenning overlapt (zie ook: ‘Geen woord over intensieve veeteelt’).
Voor beide rapporten geldt dat er stevig is geleund op al uitgevoerde onderzoeken en rapportages. De Rekenkamer, een organisatie die onderzoek doet in opdracht van de gemeenteraad, slaagde er echter beter in om de vertaalslag naar Meierijstad te maken dan Ruimtevolk.
Kaartjes
Dat bureau blijft steken in zeven algemene trends, die het bureau net zo goed had kunnen verkopen aan gemeentebesturen in Limburg, Zeeland of Groningen. Hier en daar treffen we kaartjes aan die over Meierijstad lijken te gaan, maar zo nu en dan is het een letterlijke uitvergroting van een deel van een kaart van Brabant. Het resultaat is gelijk aan de foto’s van 20 Kb die u opblaast tot de omvang van uw computerscherm. Blokkerig en onduidelijk. Zie de foto bij dit stuk.
Komend najaar zal het in de politiek van Meierijstad nadrukkelijk en uitvoerig over het buitengebied gaan. We schreven er al eerder over: ‘Meierijstad trekt het buitengebied in’. We gokken erop dat dit rapport daarbij een marginale rol zal spelen. Tegelijkertijd verheugen we ons enorm op de bijeenkomsten. Meierijstad is een plattelandsgemeente en het buitengebied gaat de komende jaren enorm veranderen. Genoeg voer voor discussie dus.
Vrijkomende gebouwen
Eén van de interessante thema’s die voorbijkomen is dat van de vrijkomende agrarische bebouwing. Eén van de weinige lokale feiten die we oppikten uit het trendrapport, is dat er tussen 2012 en 2030 zo’n 53,45 hectare aan agrarische gebouwen vrijkomt. Geen idee wat daarvan tussen 2012 en nu al is gerealiseerd, maar wat we dankzij een ander onderzoeksbureau, Wageningen Environmental Research (WER), wel weten: de helft krijgt een nieuwe bestemming en de andere helft blijft leeg.
Wat moeten we met die pakweg 26 hectare aan leegstaande stallen en boerderijen? Wijs geworden door ‘Wageningen’, zeggen we: doordring de eigenaren van die gebouwen van het feit dat het toekomstperspectief gering is en dat de kans groot is dat het bezit gesloopt moet worden.
Ruimte Voor Ruimte
De eigenaren hebben vaak geen geld voor sloop, erger: hun onroerend goed werd beschouwd als een appeltje voor de dorst en was bedacht om door te verkopen. En dus moet de overheid ruimhartig zijn met subsidieregelingen, zoals Ruimte Voor Ruimte. In nogal wat gemeenten zijn er in het kader van dat project kavels in ontwikkeling. Boeren krijgen dan een sloopvergunning en een vergoeding. Voor elke 1000 m2 agrarisch gebied dat verdwijnt, komt er een woningbouwkavel. Helaas vonden we in Meierijstad geen enkel project. Ze waren er in het verleden wel, De Kleine Borne in Schijndel is zo tot stand gekomen.
Herbouwen
Wat ook helpt: dat de slopende eigenaren het recht krijgen om dezelfde vierkante meters te herbouwen. Op dezelfde plek of elders. Zo’n vergunning is geld waard en verguldt de bittere pil. Het idee komt van het WER. Het instituut heeft nog meer goede ideeën.
(Wat Karin Slaughter betreft: haar nieuwste roman heet ‘Gespleten’ en kreeg erg goede recensies. ‘Sterke personages, bloedstollende spanning, met verve en vakmanschap geschreven’, lazen we.)
Hieronder de verkenning van Ruimtevolk.
