zaterdag
23 nov
‘Zet mij maar op 35, dat is mijn huisnummer.’ Hart verwelkomt Radjachanderhas Toekoen. Surinamer, Hindoestaan, Veghelaar en helemaal Hart.
Nee, we gaan vast niet iedereen die zich meldt voor een plek op de kandidatenlijst* van Hart aan u voorstellen. Maar voor Radjachanderas Toekoen (78) maken we graag een uitzondering. Want met hem heeft Hart vast de warmste en liefste kandidaat van alle partijen.
Het goede
Omdat zijn voornaam voor niet-Hindoestanen (en die zijn er best veel in Meierijstad) best moeilijk is, noemen we hem in de rest van dit stuk meneer Toekoen. Zoals heel veel Veghelaren hem noemen.
Meneer Toekoen is een bijzondere man. Toen hij 9 jaar was, en nog woonachtig in Suriname, las ‘een wijze man’ ooit zijn hand. Dat hij ingrijpende gebeurtenissen voorspelde die ook nog eens uitkwamen, dat doet er niet eens zoveel toe. Belangrijker is de wijze les die de handlezer hem toen gaf. Dat hij moest kiezen voor het goede.
‘Toen ik 1980 naar Nederland kwam, heb ik dat volgehouden. Slechte mensen mijden en het goede doen voor wie dan ook.’ Dat hebben ze in Veghel geweten. Meneer Toekoen ontdekte dat een vereniging voor Surinaamse Nederlanders administratief niet helemaal zuiver op de graad was en richtte dus zelf een betere organisatie op.
Afrikaantjes
En wat voor een organisatie. Half Surinaams Nederland kwam naar de Blauwe Kei in Veghel als meneer Toekoen daar iets had georganiseerd. Bij zo’n bijeenkomst leerde Gaitrie Soedamah, nummer 5 op de lijst van Hart en dus wél heel erg verkiesbaar, meneer Toekoen kennen. Voor ze het wist was ze bestuurslid van de Veghelse Hindoestanen Vereniging.
Sinds 1980 is er geen burgemeester van Veghel en later Meierijstad die om meneer Toekoen heen kan. Allemaal kwamen ze bij hem thuis en allemaal stelden ze vast dat ze een bijzonder bezoekje achter de rug hadden. Burgemeester Kees van Rooij verliet huize Toekoen met een halsketting van Afrikaantjes. Gemaakt door mevrouw Toekoen.
Dat meneer Toekoen op de lijst van Hart staat, is best bijzonder. Want er waren mensen, die dachten dat hij twee jaar geleden al zou bezwijken aan een ernstige ziekte. Maar dan kennen die mensen meneer Toekoen niet.
Dutje
Want meneer Toekoen is aanhanger van een progressieve stroming van het hindoeïsme en dat geloof geeft hem kracht. Daarnaast leeft hij gezond – ‘zowat alles wat ik eet, verbouw ik zelf in mijn achtertuin’ – en doet hij dankzij satelliettelevisie aan Indiase yoga. ‘En elke middag een dutje.’
Hart en meneer Toekoen maken zich geen illusie. Meneer Toekoen wordt vast geen raadslid. Ook geen raadscommissielid. Zoals ook andere partijen niet verwachten of beloven dat hun kandidaat 35 daadwerkelijk volksvertegenwoordiger wordt. ‘Zie mijn plek op de lijst als steun aan Hart, de partij die ervoor strijdt dat iedereen ertoe doet en dat iedereen mee doet.’
De schrijver van dit stukje knikte na die woorden, kreeg de Surinaamse snack barra aangeboden, dipte dat brood in een soort van chutney, nam een hap en vroeg wapperend met zijn handen om een glas water.
* De leden van de Hart moeten nog instemmen met de keuze voor meneer Toekoen op de kandidatenlijst. Zoals ook de overige kandidaten van 11 tot en met 50 nog vastgesteld moeten worden. Dat gebeurt naar verwachting nog dit jaar.
