zondag
22 dec
‘Hart voor Schijndel’ schreef er een jaar geleden al over en nu is het thema dan ook de vergaderzalen van Meierijstad ingeslopen: de Omgevingswet. Zelfs deskundigen denken dat die nieuwe wet over ruimtelijke ordening gaat. Wij weten wel beter. Die nieuwe wet gaat over mensen in wijken en dorpen.
De wet- en regelgeving rond de ruimtelijke ordening is momenteel ontzettend stroperig, betoogde een extern adviseur van de gemeente tijdens de zogeheten beeldvormende avond van de raad en raadscommissie, afgelopen donderdag. Hij heeft gelijk. Maar liefst 26 wetten met 4700 artikelen, zeg maar wetsonderdelen, maken dat er dure adviesbureaus nodig zijn om ondernemers, particulieren en overheden een beetje wegwijs te maken. De nieuwe Omgevingswet, die naar verwachting in 2019 in gaat, brengt de boel terug tot één wet en 349 artikelen. Dat schiet op.
Chagrijn
Maar de meest belangrijke verandering heeft betrekking op u. U mag vanaf 2019 in het algemeen meer dan u nu mag. Dat is fijn. En uw buurman mag dat ook. En dat is waarschijnlijk wat minder fijn. Ziedaar de pret en het chagrijn van de Omgevingswet – die spagaat tussen vrijheid en overlast maakt dat Hart met een visie komt op hoe Meierijstad met de wet moet omgaan.
Eerst even het goede nieuws. De gemeenteraad gaat straks zogenoemde omgevingsplannen maken en in die plannen schuiven we allerlei verordeningen en regels. De raad beschrijft wat we met een gebied willen en wat er mag, waarna zowat iedereen dingen mag doen die binnen die kaders vallen. Zo stellen we bijvoorbeeld vast dat in het centrum best wat herrie mag zijn na twaalven, omdat daar nu eenmaal kroegen en terrassen zijn te vinden. Terwijl dat een paar kilometer verderop juist weer niet mag. Een vergunning voor een café wordt zo een fluitje van een cent. De vergunningstermijn gaat van 26 naar acht weken. Dat schiet op. En wat voor geluid geldt, geldt ook voor verordeningen op het gebied van reclame, kap van bomen, monumenten, ligplaatsen en zo meer. Nu staan die regels nog los van bestemmingsplannen, straks zijn ze onlosmakelijk verbonden met een omgevingsplan.
Beschermen
Tijdens de presentatie in een vergaderzaal van het Rooise raadhuis begon het langzaam tot de aanwezigen raadsleden, commissieleden en andere belangstellenden door te dringen. Hoe het zat met De Burger, vroegen enkele volksvertegenwoordigers. Kunnen die zich nog wel beschermen tegen, voor hen, onwenselijke ontwikkelingen.
Fijn dat het bij onze collega raadsleden een beetje begint door te dringen. Hart schreef en sprak er al herhaaldelijk over. De nieuwe Omgevingswet geeft particulieren, burgers in het jargon van raadsleden, en ondernemers meer vrijheid. Maar zij hebben begeleiding nodig als ze wat willen, zeker als het bewoners betreft die niet namens een rijk bedrijf spreken. Tegelijkertijd dienen mensen in wijken en dorpen geholpen te worden als ze zich willen weren tegen plannen die ze maar niks vinden.
Hart ziet hierin een schone taak voor het welzijnswerk. De opbouwwerker oude stijl mag de mouwen opstropen en burgers helpen. Net zo belangrijk is het dat die burgers tijdig weten wat er in hun directe omgeving voor plannen worden ontwikkeld. Hierin ligt een taak voor de initiatiefnemers, zij moeten verplicht worden om betrokkenen te informeren. Dat niet alleen: ze moet aantonen dat er draagvlak is voor hun plannen. Waarbij ook nog eens moet worden voorkomen dat grote bekken of dikke portemonnees het winnen van bescheidenheid en armoede.
Lokale pers
Overigens ligt hier ook een taak voor de lokale en regionale pers. Die worden dankzij deze nieuwe wet nog belangrijker. De journalisten moeten de vinger aan de pols houden. Het is om die reden zorgwekkend dat de professionele pers het al jarenlang zwaar heeft. In ons eigen dorp legde het Schijndels Weekblad, overigens na jarenlang bezuinigen op serieuze journalistiek, het loodje.
En zo concludeert Hart dat de Omgevingswet kansen en bedreigingen met zich meeneemt en dat de gemeente middelen heeft om kansen te grijpen en bedreigen onschadelijk te maken. Dat kan door actief te communiceren met bewoners en door het welzijnswerk specifieke taken te geven. Hart gaat zich er voor inzetten.
