donderdag
9 jan
Het regionale proefproject ‘Van werk naar werk’ is geen enorm succes. Werknemers die vanwege corona hun baan mogelijk kwijtraken, staan niet te springen om omgeschoold te worden.
Dat u misschien nog nooit heeft gehoord van de pilot ‘Van werk naar werk’ is niet heel raar. Een zoektocht op internet leert dat vorige maand dankzij dat project in heel Noordoost-Brabant slechts zes mensen een nieuwe baan vonden.
Aardig resultaat
Nou deden aan die pilot ook maar dertig mensen mee. Zo beschouwd is zes misschien best een aardig resultaat.
Daar staat weer tegenover dat de ambities van het regionale verband van gemeenten fors zijn: ‘Iedere met ontslag bedreigde werknemer in de regio Noordoost-Brabant zo snel en duurzaam mogelijk naar ander werk, voordat hij of zij werkloos thuis komt te zitten’ (cursivering is van Hart).
Die inzet is vooral gericht op omscholing. Want, las Hart in een zogeheten kennisdocument over ‘Van werk naar werk’: ‘Investeren in (om)scholing en ontwikkeling is een cruciale bouwsteen voor het beleid in de crisis- en herstartfase’.
Kloof kleiner
Door om- en bijscholing wordt volgens dat rapport van de Sociaal Economische Raad (SER) de duur van de werkloosheid beperkt. Verder zorgt het er volgens de SER voor dat de kloof kleiner wordt tussen wat bedrijven zoeken en wat werkzoekenden bieden. Op de derde plaats ‘kan om- en bijscholing verdere ongelijkheid als gevolg van de crisis voorkomen’.
Mooi woorden.
De praktijk is minder fraai, zo blijkt uit een erg summier verslag van een onlinebijeenkomst van wethouders uit Noordoost-Brabant die druk zijn met arbeidsmarkt en werkgelegenheid. Het ging bij dat samenzijn op 25 maart onder meer over de pilot ‘Van werk naar werk’.
Nauwelijks behoefte
‘In de pilot […] bleek nauwelijks een scholingsbehoefte van werknemers’, zo meldt het verslag op de website van de Regio Noordoost-Brabant, RNOB. Met daarachter: ‘Hoe kan dat en wat is in de toekomst realistisch m.b.t. omscholing’.
Ondanks het ontbreken van een vraagteken is dat vast een vraag. Een goede vraag ook nog eens. Jammer dat er geen antwoord op volgt in het verslag. Hart is benieuwd naar het antwoord op de vraag. En verder willen we graag weten wat die, blijkbaar matig geslaagde, pilot kost. We gaan het vragen aan het College.
Mirjam van Esch is niet alleen gemeenteraadslid van Hart, maar ook adviseur op het gebied van studie- en beroepskeuze. ‘Ik weet dat een kok [vandaar de foto, red.] van een door corona getroffen restaurant zich niet zo gemakkelijk laat omscholen’.
‘Je hebt van die beroepen waarvan de beoefenaars zich geen ander vak kunnen voorstellen. Ik kan me dan ook voorstellen dat koks niet in de rij staan voor ‘Van werk naar werk’.’
Overigens beseft Hart dat het kenmerk van een proefproject is dat de bedenkers en uitvoerders niet zeker weten of het lukt. Het is niet voor niks een proef. Een mislukking leidt van onze kant dan ook niet tot pek en veren. Maar we willen wel het naadje van de kous weten.
Hieronder de vragen van Hart.
