donderdag
26 dec
‘Hart voor Schijndel’ is behoorlijk enthousiast over een proefproject van de gemeente en de WSD om mensen aan het werk of zinvolle dagbesteding te helpen.
Gisteravond werd in ’t Spectrum in Schijndel de voortgang gepresenteerd van drie zogeheten prototypes – proefprojecten waarmee gemeenten en WSD proberen om mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt van dienst te zijn en tegelijkertijd de WSD bestaansrecht te geven. De voltallige raadsfractie van Hart schoof aan en besloot eerdere reserves opzij te schuiven en zelfs een beetje enthousiast te worden.
Doodsteek
Anderhalf jaar geleden mopperden we op deze site en in de politieke arena van Meierijstad nog dat we niks moesten hebben van het participatiebedrijf dat Meierijstad ging oprichten. We beschouwden het als een nieuwe sociale werkvoorziening en die hebben we er al twee: IBN en WSD. Dit was de doodsteek voor de WSD, vreesden we.
Het is toen beroerd door de wethouder uitgelegd of wij waren gewoon te dom om het te begrijpen. Hoe dan ook: het zit anders dan we toen dachten. Want met het nieuwe soort-van-bedrijf PIM gaan gemeente Meierijstad en WSD samen mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt gegarandeerd aan werk of zinvolle dagbesteding helpen. Dat doen ze op maat en dus persoonsgericht en daarmee met oog voor de individuele mogelijkheden en belemmeringen van mensen.
Cafetariamodel
Die werkwijze is een proef en behalve Meierijstad doet ook Haaren eraan mee. Tegelijkertijd gaan andere gemeenten, ook samen met de WSD, via andere methoden proberen om mooie doelen op het gebied van werk en dagbesteding te realiseren. Vught doet het met het zogeheten ‘cafetariamodel’, waarbij WSD wordt gedegradeerd tot leverancier van diensten die gekocht of genegeerd kunnen worden. Zeven andere gemeenten omarmen een model dat ‘3D’ wordt genoemd en nogal lijkt op een concurrent van de sociale wijkteams.
Hart kiest voorlopig voor PIM en voegt er meteen aan toe dat het niet helemaal de hemel op aarde is. Zo lijkt de WSD nogal vastgeklonken te zitten aan een rigide aanbod van werk, onder meer op het gebied van groenonderhoud en productie. En het lukt PIM nog niet om iedereen binnen de doelgroep te enthousiasmeren. Dat komt niet zozeer omdat sommige mensen geen zin hebben om wat dan ook te doen. Het wordt veroorzaakt door grote persoonlijke problemen, die het lastig maken om fluitend aan de slag te gaan.
Experimenten
Overigens maakt het niet zo heel veel uit wat Hart en de andere fracties in de tien gemeenten in de WSD-regio vinden van de experimenten. Het bestuur van de WSD hakt uiteindelijk ergens volgend jaar de knoop door. Dan wordt gekozen voor één of misschien zelfs meer prototypes. We houden het op één, al was het maar omdat directeur Jan Simons van WSD gisteravond liet weten dat hij op de lange termijn echt geen partner wil zijn van drie prototypes. ‘Je zult zien dat die drie types uiteindelijk in elkaar opgaan’, voorspelde of verzocht hij.
Resteert nog slechts de vraag waar het uiteindelijk om draait: om werk en dagbesteding voor de grote groep kwetsbare inwoners in Meierijstad of om het in stand houden van de WSD? David Brode, projectleider van een van de prototypes bij de gemeente Vught, liet er geen misverstand over bestaan: ‘Uiteindelijk gaat het ons om de toekomst van de WSD’.
Daar denken wij dus anders over.
