donderdag
21 nov
Inwoners van Sint-Oedenrode doen moeilijk over een openbaar toilet in hun dorp. Hart is boos en verdrietig.
In Schijndel en Veghel werden locaties voor een openbaar toilet zonder wanklank gekozen. Maar dan Sint-Oedenrode. ‘Hier te breed, daar te lang’, vat fractievoorzitter Mirjam van Esch de weerstand samen. Zij wist ruim anderhalf jaar geleden de gemeenteraad achter de realisatie van de wc’s te krijgen.
Leuren
Wethouder Rik Compagne (Inclusie, Hier) is aan het leuren met alweer de derde locatie die in ‘Rooi’ is bedacht en ondervindt ook daar kritiek. Mirjam weet er alles van, want ging al eens in gesprek met iemand die tegen locatie nummer twee sputterde. De man mopperde over mogelijke graffiti en dronken jongelui en twijfelde over de noodzaak.
Mirjam moet er van zuchten. ‘Om met die noodzaak te beginnen: die is er. Meierijstad telt werkelijk duizenden inwoners die vanwege chronische ziekten thuis opgesloten zitten – ze durven het dorp niet in omdat ze vaak en dan ook nog eens snel naar het toilet moeten. Het probleem wordt echt schromelijk onderschat.’ En dan zijn er nog de gehandicapten die in winkels en horecazaken niet terecht kunnen omdat hun rolstoel niet past.
En nee, het wordt geen zootje. De toiletten worden door de gebruiker geopend met een pas en daarmee zijn haar of zijn persoonsgegevens bekend – de kans op anoniem vandalisme is daarmee klein. Verder worden de wc’s vanzelfsprekend onderhouden en dat geldt ook voor de buitenzijde.
Criticasters
Hart waardeert het dat Compagne met de criticasters in gesprek gaat, vooral omdat hij dat niet verplicht is. ‘Mensen denken misschien dat ze recht hebben op inspraak of zeggenschap, maar formeel kan het college vandaag nog een plek aanwijzen’, aldus Mirjam.
Wat Hart minder waardeert is dat nogal wat omwonenden zo weinig begrip hebben voor de belangen en noden van anderen. Waarmee de fractie een fundamenteel probleem van burgerparticipatie aansnijdt: het gaat bij inspraak heel weinig over het algemene belang of het belang van anderen – alleen het eigen belang wordt breed uitgemeten.
Daar is wat aan te doen. Gemeenteraadslid Laurens van Voorst is in zijn dagelijks werk betrokken bij een woningbouwplan in een andere gemeente en zag daar hoe omwonenden vanwege het gewenste behoud van vrij uitzicht schijt hadden aan de woningnood. ‘We losten het op door bij die zogeheten omgevingsdialoog een vertegenwoordiging van woningzoekenden aan te laten schuiven. Dat hielp.’
Afweging
Hart is graag bereid om mensen op te trommelen die belang hebben bij een openbaar toilet. ‘Zelfs als het de omwonenden niet overtuigt, wordt hun mening tenminste gehoord en in een verslag van een inspraakprocedure vastgelegd. Het college neemt er dan kennis van en gebruikt die informatie bij haar afweging.’
Verder vindt Hart dat dit allemaal niet nodig is als insprekers en andere belanghebbenden eens wat meer oog voor anderen hebben. Wat ook helpt: beseffen dat zo’n toilet in de buurt helemaal zo erg niet is en dat de mopperkont mogelijk zelf ooit een gebruiker wordt.
