woensdag
3 jul
Het buitengebied valt ten prooi aan de zonnepaneelvelden en windmolenparken. Voor wie dat wil voorkomen is de vraag: hoe moet het dan wel met de duurzame opwekking van energie? ‘Tom Poes, bedenk een list.’
U heeft er misschien nog niet heel veel over gehoord, maar de komende maanden barst naar verwachting de publiciteit los over de regionale energiestrategie, kortweg RES. Het lijkt iets wazigs politieks, maar neem van Hart aan: u gaat er een hoop van merken. En al helemaal als u in het buitengebied woont.
Beloften
De landelijke koepels van gemeenten, waterschappen en provincies hebben samen de RES bedacht. Het komt erop neer dat in regionaal verband gemeenten gaan bedenken welke beloften ze doen aan het kabinet op het gebied van duurzame elektriciteitsvoorziening. Ook gaat het over duurzaam warmtevoorziening van huizen en gebouwen.
In Noordoost-Brabant werken de gemeenten samen met de provincie en de twee waterschappen. Wat een beetje raar is: uiteindelijk hebben de overheden niet zo heel veel invloed. De gemeente heeft bijvoorbeeld geen huizen om vol te gooien met zonnepanelen of om duurzaam te verwarmen. En dus doen we in de RES een belofte die inwoners, bedrijven, woningcorporaties, elektriciteitsbedrijven en anderen moeten realiseren.
De gemeenteraden gaan de RES het komend najaar vaststellen. En dat wordt dus zoiets als ‘Ik besluit dat mijn buurman een elektrische auto gaat kopen’.
Pijnpunt
En dan hebben we het nog niet over het grootste pijnpunt gehad: de gebieden waar de meeste stroom wordt verbruikt zijn ook de gebieden met de minste mogelijkheden om die elektriciteit zelf duurzaam op te wekken. Want zie in de stad Eindhoven maar eens een veld te vinden waar zonnepanelen neergelegd kunnen worden. Of waar windmolens kunnen worden gebouwd. Waarbij die molens niet worden gehinderd door hoge, wind vangende, gebouwen in de directe omgeving.
U voelt hem al: of het buitengebied maar solidair wil zijn met de stad. En of die molens en panelen dus maar op akkers en weiden gerealiseerd kunnen worden. Dit is het moment waarop een politicus dan de wenkbrauwen fronst en zegt: ‘Dit is een duivels dilemma’.
Klimaatakkoord
Hart heeft het standpunt omarmd dat alle nieuwe activiteiten in het buitengebied de ecologische en landschappelijke waarden op zijn minst moeten behouden en bij voorkeur versterken. Dat standpunt is niet te rijmen met zonnepanelen die de biodiversiteit en de bodem aantoonbaar verslechteren. Over windmolens kunnen we ook wel wat stevige bezwaren poneren.
Tegelijkertijd willen we oprecht dat Meierijstad en de regio forse stappen zetten op het gebied van duurzaamheid. Zelfs al wilden we dat niet: als binnenkort het Klimaatakkoord wordt ondertekend, dan kunnen we er sowieso niet omheen.
Om met Marten Toonders Olie B. Bommel te spreken: ‘Tom Poes, bedenk een list’.
Keuzes
Een aanzet tot die list is meer panelen leggen op bestaande bebouwing. Nog geen 5% van huizen en gebouwen is in Nederland voorzien van zonnepanelen en dus is daar nog een wereld te winnen. Daarnaast hebben zowat alle gemeenten van Nederland al min of meer concrete plannen en die kunnen we op een hoop gooien – het kan de basis zijn van onze regionale RES.
Maar dan zijn we er vast nog niet. En dus rest de gemeenteraad niets anders dan pijnlijke keuzes te maken. We houden u op de hoogte en nodigen u uit om ons te bestoken met gedachten, vragen, opmerkingen, briljante vondsten en nog beter: met een list.
Op 13 juni is er een beeldvormende avond over duurzame energieopwekking in het buitengebied. Die wordt gehouden in het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode en begint om 19.30 uur.
