vrijdag
22 nov
Tussen de wal van de Wmo en het schip van de Wet Langdurige Zorg (WLZ) zit een Schijndels echtpaar. Hoe wettenmakers voor problemen zorgen. ‘Hart voor Schijndel’ kaartte het probleem aan bij de gemeente Meierijstad.
Een week of wat geleden werd Hart benaderd door een mevrouw, die het opnam voor een Schijndels echtpaar dat knel komt te zitten tussen Den Haag en Meierijstad. Omdat Hart niet van cliëntisme is (lees: het opkomen voor louter individuele belangen) en ook geen privacy wil schenden, lieten we het bij een informele actie: we kaartten het dreigende probleem aan bij de ambtenaren die over de huishoudelijke hulp gaan. Inmiddels zocht en vond het echtpaar de publiciteit en zijn we dus niet meer gehouden aan vertrouwelijkheid of geheimhouding. We kunnen er dus het een en ander over delen met u.
Vooropgesteld: de gemeente valt weinig tot niets te verwijten. Maar dat is dan ook het meest positieve dat we over deze affaire kunnen vertellen.
Maatwerk
Het gaat om een chronisch zieke mevrouw van 80 en haar man van 79. Het echtpaar krijgt 4,5 uur huishoudelijke hulp per week, geregeld door de gemeente. Dankzij een wetswijziging gaat vanaf 1 april het rijk de hulp verzorgen voor mevrouw. Dat komt omdat ze gaat ‘vallen’ onder de WLZ. Waar de gemeente maatwerk levert, doen de regelaars van de WLZ het met standaard uren: 2,5 uur per week. En waar de gemeente kijkt naar wat er in een gezin nodig is, bestaat voor de WLZ alleen de zieke mevrouw en niet haar ook best hulpbehoevende man.
Het gevolg: 2,5 uur moet voor mevrouw genoeg zijn. Kan zijn, maar niet voor mevrouw én meneer. Die meneer, behoorlijk bejaard en al vijftien jaar mantelzorger, kan de rest van het huishouden echt niet aan. De meest voor de hand liggende oplossing: behalve die 2,5 WLZ-uren er nog twee gemeentelijke Wmo-uren tegenaan gooien. Maar dat mag dan weer niet. Iets met wetten en regels.
Huishoudens
En zo valt het echtpaar per 1 april tussen de wal van de Wmo en het schip van de WLZ. Of andersom. Hoe dan ook: bureaucratisch geschuif met taken en verantwoordelijkheden heeft in Schijndel ten minste twee slachtoffers. Landelijk gaat het, lezen we op de website van het Brabants Dagblad, om nog eens vijfduizend huishoudens.
We hopen dat wethouder Witlox, die gaat over de Wmo, zich hard wil maken voor het echtpaar en een oplossing kan forceren.
Update
UPDATE 14 FEBRUARI 17.00 UUR: Navraag leert ons dat een klantmanager van de gemeente zich op deze casus heeft gestort, overigens al voordat het echtpaar de publiciteit vond. Het echtpaar is daarover echter niet geïnformeerd, zo laat de ‘zegsvrouw’ van meneer en mevrouw weten. En dus groeide de onzekerheid. Verder vernamen we dat alleen in Schijndel al 25 mensen met hetzelfde probleem kampen. Ook zij stappen op 1 april a.s. onvrijwillig over van Wmo-huishoudelijke hulp naar WLZ-huishoudelijke hulp en worden dan mogelijk geconfronteerd met minder uren. Mogelijk ten overvloede: de gemeente treft formeel geen blaam. ‘Hart voor Schijndel’ heeft de gemeente ondanks dat geopperd om bij te springen. Mocht de zieke mevrouw verhuizen naar een (duurder!) verpleeghuis, dan zou de achterblijvende echtgenoot naar verwachting immers in aanmerking komen voor huishoudelijke hulp door de gemeente.
