zaterdag
23 nov
Met een brief informeert het College de gemeenteraad over het beleid met betrekking tot verwarde personen. Hart vindt dat er een hoop gedoe wordt gemaakt om niks. Nou ja, vooruit: om weinig.
Het begint al bij de term verward persoon. De rijksoverheid definieert verwarde personen als ‘kwetsbare mensen die soms hulp nodig hebben om volwaardig aan de maatschappij te kunnen deelnemen’. Tel daarbij op dat burgers worden aangemoedigd om verwarde personen te melden en u snapt dat u het druk krijgt: als uw buurman werkloos of uw buurvrouw bovengemiddeld onzeker is: pak de telefoon.
Normaliteit
Het klinkt vast wat cynisch, maar Hart ziet een trend ontstaan om de scheidslijn tussen normaal en niet normaal (‘verward’) te versterken en om uit vrees of plichtsbesef steeds sneller in te grijpen. Uiteindelijk leidt het tot het disciplineren van mensen die afwijken, betoogt socioloog Karlijn Roex in haar boek ‘In verwarde staat’. Het boek kreeg de veelzeggende ondertitel ‘Kritiek op een politiek van normaliteit’.
We schrijven erover omdat gemeenten op dit gebied meer taken en bevoegdheden krijgen. Ze staan in twee nieuwe wetten, die van de ‘Verplichte GGZ’ en die van ‘Zorg en dwang’. Het doel van de wetten, die vanaf 2020 gelden, is juist om verplichte opname te voorkomen, schrijft het College aan de gemeenteraad. Die namen van de wetten stellen ons weinig gerust.
Angst
In de brief schrijft het College dat wordt uitgegaan van het ‘recht van zelfbeschikking en authenticiteit van het individu’ en daar gaan we het College aan houden. Want wat wij vooral zien is een afnemende tolerantie ten opzichte van mensen die om wat voor reden dan ook anders zijn.
We citeren Roex, twee weken geleden geïnterviewd door dagblad Trouw: ‘In de geschiedenis zie je dat nomadische volken, mensen die niet echt binnen de staat passen en niet goed regeerbaar zijn, de doelwitten worden van angst, omdat ze de overzichtelijke samenleving bedreigen. Dat is ook aan de orde met verwarde personen’.
Bedreiging
En voor wie nu wijst op het feit dat verwarde personen een bedreiging zijn voor zichzelf en voor anderen – in de praktijk valt dat gelukkig erg mee. Roex deed er onderzoek naar en stelt vast dat het vooral gaat om uit de hand gelopen liefdesverdriet, burenruzie en heel erg luid zijn op straat. Ze stelt vast dat het mis ging toen de inderdaad zeer verwarde Bart U. oud-minister Els Borst vermoordde. ‘Toen raakte de ‘denkfout verward = gevaarlijk breder verspreid.’ Bart U. is gelukkig een uitzondering. En iedereen is wel eens kwetsbaar en daardoor verward.
Ja, u ook.
Hieronder de brief van het College over verwarde personen.
