maandag
30 dec
De gemeenteraad van Meierijstad nam gisteravond afscheid van de eerste griffier van die gemeente. Zijn vertrek markeert voor de raad het einde van een tijdperk.
Etienne Franken was de eerste griffier van Meierijstad en had zo een belangrijke rol in de opbouw en ontwikkeling van de gemeenteraad van deze gemeente. Die rol mag niet worden onderschat, want mede dankzij hem is de gemeenteraad zo ongeveer een witte raaf binnen de raden van Nederland.
Warme relaties
In negen van de tien gemeenteraden is het de gewoonste zaak van de wereld dat de coalitiepartijen elkaar en het college steunen en de oppositie negeert. En dat de oppositie boe roept en geen deuk in een pakje boter slaat. In Meierijstad is dat anders. Hier wordt op basis van argumenten gediscussieerd en lopen stemuitslagen vaak dwars door oppositie en coalitie heen. Ook positief: een motie van een kleine partij wordt net zo serieus genomen als van een grote.
Dat hoort de gewoonste zaak van de wereld te zijn, maar dat is het niet. Zoals het ook gewoon hoort te zijn dat stevige meningsverschillen samen gaan met goede persoonlijke verhoudingen. Tijdens de verjaardagsborrel van Hart-fractievoorzitter Mirjam van Esch werd het weer eens bewezen.
Hart beseft dat de griffier in die lokale, Meierijstadse politieke cultuur een belangrijke rol had. Met behoud van neutraliteit bracht hij fracties zo nu en dan samen en wist hij hoe een partij anderen mee kan krijgen bij een motie of een wijzigingsvoorstel.
Smeerolie en waakhond
Gisteravond mocht Hart-raadslid Laurens van Voorst de vertrekkende griffier, hij gaat naar Venlo, toespreken. Dat deed hij in zijn rol als plaatsvervangend voorzitter van de werkgeverscommissie, de groep van raadsleden die optreedt als werkgever van de griffier. Want die functionaris is in dienst van de gemeenteraad en niet, zoals alle andere ambtenaren, van de gemeentesecretaris.
[tekst gaat verder onder de foto]
Laurens van Voorst (rechts) schudt Etienne Franken namens de raads- en raadscommissieleden de hand.
Laurens roemde Etienne om hoe hij ‘zowel smeerolie als waakhond’ is voor en namens de raad. Hoe hij die griffie maakte tot een groep mensen die adviserend en dienstverlenend van hoog niveau zijn. ‘Etienne, we gaan je missen’, bekende Laurens namens alle raads- en raadscommissieleden. ‘En daar moet jij je niks van aantrekken. Want jij gaat enorm genieten in Venlo.’
