zaterdag
21 dec
We zijn er tegen. En toch gaat hij er komen: een megastal in het buitengebied van Nijnsel. Met dank aan de voormalige gemeente Sint-Oedenrode.
Heel Nijnsel gruwelt ervan, de Provincie ziet het niet zitten en we gokken dat de meeste raadsleden in Meierijstad er ook weinig van moeten hebben: de geplande megastal voor maar liefst 18.000 vleesvarkens in de omgeving van Nijnsel. En toch dreigt dat gedrocht er te komen.
Schuld
De schuld ligt bij de voormalige gemeente Sint-Oedenrode. Die gemeente moedigde, samen met de gemeenten Veghel en Laarbeek een varkensboer uit de gemeente Laarbeek aan om te verkassen naar een agrarisch gebied bij Nijnsel. De gemeente Laarbeek had voor het bedrijf alvast grond gekocht op het grondgebied van Sint-Oedenrode en dat gebeurde met instemming van die gemeente.
Het leek ook zo logisch als wat. Want de grond daar, bij Nijnsel, lag in een zogenoemd landbouwontwikkelingsgebied (LOG). Zo’n LOG moest er voor zorgen dat intensieve veehouderijen weg konden worden gelokt van locaties bij kernen en in een wat minder bewoond agrarisch gebied terecht konden komen.
Varkensboer
Waar die Laarbeekse varkensboer is gebleven, geen idee. Wat we wel weten: een andere varkensboer, uit Mariahout dit keer, wilde best verkassen en koos voor de door Laarbeek gekochte grond in het buitengebied van Sint-Oedenrode. Voor u denkt dat de varkensboer een louter op geld beluste industriële vleesproducent is: hij deed zijn best om binnen de grenzen van zijn handel goed te handelen. Er werd door hem een bijeenkomst georganiseerd voor buurtbewoners, er werden bosschages en ander groen rondom de enorme gebouwen getekend en er werden plannen gemaakt om enorm duurzaam te ondernemen. Zo zou restafval worden omgezet in energie.
Ondertussen veranderden de sentimenten in de samenleving. De Provincie zette een streep door de LOG’s en de weerzin tegen intensieve veehouderij in de samenleving groeide. Zelfs de demissionaire staatssecretaris Martijn van Dam werkt aan een wet om de veedichtheid op het platteland aan banden te leggen. Het heeft allemaal van doen met dierenwelzijn, met landschapsvervuiling en met de gezondheidsrisico’s die grote concentraties dieren met zich meebrengen. Wat Hart betreft stuk voor stuk terechte bedenkingen tegen wat er in megastallen zoal gebeurt.
Raad van State
De tegenstand leidde ertoe dat de Provincie de vestiging van een bouwblok van 3 hectare groot verbood. Dat de initiatiefnemer daartegen bij de Raad van State in beroep ging, is zo logisch als wat. De toenmalige gemeente maakte echter een fout van jewelste: ze bleven aan de zijde van de varkensboer staan en gingen zelfs mee naar de Raad van State. Vanaf dat moment was de gemeente pleitbezorger van de megastal.
Uiteindelijk kreeg de varkensboer van de Raad van State gelijk. Niets leek de vestiging nog in de weg te staan. Zelfs een kritisch rapport van de GGD niet, geschreven in opdracht van de gemeente. De dienst vindt dat de geuruitstoot te fors is, maar de GGD legt de lat hoger dan de wetgever. Dat rapport maakt dus weinig indruk. Hoe buurtbewoners ook tekeer gaan, er zijn nog maar weinig mogelijkheden om de komst van zo’n gruwelijk bedrijf te voorkomen.
Schadeclaim
Het wachten is nu op een zogeheten Milieu Effect Rapportage. En dan moet ook onze omgevingsdienst, de ODBN, het rapport nog beoordelen. Maar daarna kunnen we er niet meer omheen en ligt de bal bij de gemeenteraad. Die moet een oordeel vellen over een wijziging van het bestemmingsplan, die nodig is om de bouw van die stal mogelijk te maken.
Hart wil dolgraag tegen stemmen. Maar we weten wat het gevolg van die tegenstem is. De varkensboer komt met een enorme schadeclaim, want heeft grond gekocht en is door de toenmalige gemeente Sint-Oedenrode ondersteund en bevestigd in zijn plannen. Een rechter zal vaststellen dat de gemeente bij een afwijzing van de bouw van de stal zich als een onbetrouwbare zakenpartner heeft opgesteld en stelt de eiser in het gelijk. Dat gaat Meierijstad, een gemeente die dankzij de erfenis van de gemeenten Veghel en Sint-Oedenrode al in het rood staat, veel geld kosten.
En zo staan we voor, wat zo vaak genoemd wordt, een duivels dilemma.
