In weinig regio’s waait het zo weinig als in Noordoost-Brabant. Tijdens een webinar van De Groene Rekenkamer werd afgelopen dinsdag gehakt gemaakt van de plannen voor windturbines in onze regio.
Cyril Wentzel is voorzitter van de Groene Rekenkamer. Die stichting controleert naar eigen zeggen economische en wetenschappelijke aannames, berekeningen en conclusies en publiceert daarover. Afgelopen dinsdag hield de Kamer een webinar over windenergie in Noordoost-Brabant.
Sceptisch
Hart is nogal sceptisch als het om De Groene Rekenkamer gaat. Zie daarvoor het kader onderaan dit artikel. Onze bedenkingen werden bevestigd door wat we tijdens het webinar hoorden.
In minder dan een minuut babbelde Wentzel bijvoorbeeld het rendement van windturbines ongeveer terug tot nul: ‘Parkeffect min 20 procent, weinig wind min 30 tot 40 procent, afstand tot andere turbines min 30 procent’.
Te weinig wind
Het neemt niet weg dat er na het skippen van de bullshit genoeg over bleef om te concluderen dat we die windturbines maar niet moeten plaatsen in deze regio. Een standpunt dat Hart jaren geleden al omarmde.
[Tekst gaat verder onder kaart]
Hart heeft er een goede reden voor: het waait hier niet genoeg. Wentzel en zijn Groene Rekenkamer lieten zien dat het nog erger is: bijna nergens in Nederland waait het zo weinig als in dit deel van Brabant.
Afstand
De ingenieur vertelde verder dat turbines minder effectief zijn als ze dicht bij elkaar staan – ‘molens’ van bijna 200 meter hoog zouden volgens aanstaande Europese richtlijnen bijna twee kilometer van elkaar verwijderd moeten zijn. In de regionale plannen is de afstand veel korter.
Het zou volgens Wentzel hier maar 10 procent van de tijd hard genoeg waaien om elektriciteit op te wekken. ‘Laat u niet misleiden door een zacht draaiende rotor. Die draait voor de bühne.’ En o wee als het een keer echt heel hard waait, zeg maar stormt: ‘Dan is de opbrengst groter dan de vraag en kan de turbine de stroom niet kwijt’.
Wiebelstroom
We leerden tijdens het webinar een nieuw woord dat het probleem treffend weergeeft: wiebelstroom. Het staat voor de sterke fluctuaties in opbrengst van wind- en trouwens ook zonnestroom. Het ene moment komt er niks vandaan en hebben we fossiele stroom nodig en het andere moment kunnen we de opbrengst niet kwijt.
Daarna volgde een riedel met andere bezwaren. Hoe duurzame energie het elektriciteitsnet onbetrouwbaar maakt (geen idee of dat klopt, we geven het maar door), hoe het landschap wordt vervuild (eens) en hoe discutabel de geldstromen zijn.
Daarmee doelt de Groene Rekenkamer op het feit dat windturbines in windarme gebieden vanwege het gebrek aan wind bij het Rijk aankloppen voor extra subsidie. Dat deed ook Veghel Wind(t). Met succes.
Energieneutraal
Eind dit jaar neemt de gemeenteraad een besluit over locaties waar een beperkt aantal windturbines komt. Dat is echter nog maar het begin. Meierijstad wil in 2050 energieneutraal zijn en dat vraagt om nog veel meer windturbines en/of zonnevelden.
In opdracht van de gemeente heeft de Omgevingsdienst in 2017 al uitgerekend wat er nodig is: 64 grote windturbines, twee biomassacentrales, 105 hectare aan zonnepanelen, één geothermieproject en o ja – alle ruim 32.000 huizen moeten energieneutraal worden.
Overigens zijn ook andere aantallen mogelijk. Wie niks moet hebben van windturbines, biomassa en geothermie komt bijvoorbeeld uit op 2074 hectare met daarop in totaal 12,8 miljoen panelen.
U snapt vast waarom Hart alsmaar hamert op het besparen van energie. Wat je niet gebruikt, hoef je ook niet op te wekken.
Na vier bijeenkomsten voor specifieke zoekgebieden is er komende maandag een laatste online informatie- en inspraakbijeenkomst voor alle belangstellenden. Aanmelden is niet meer mogelijk, aldus de gemeente. De digitale zaal zit vol.
Omstreden
Hart doet verslag van het webinar van De Groene Rekenkamer, maar geeft er een ‘bijsluiter’ bij: de organisatie is omstreden.
Zo neemt De Groene Rekenkamer gegevens over van denktanks als The Heritage Foundation en The American Enterprise Institute – die organisaties worden volgens Jan Paul van Soest betaald om klimaat-sceptische rapporten te schrijven. Van Soest is adviseur op het gebied van duurzaamheid en schrijver van ‘De twijfelbrigade’, een boek over klimaatscepsis.
Van Soest schrijft daarin dat de ogenschijnlijk onafhankelijke denktanks worden betaald door lieden die rijk geworden zijn in de olieraffinage.
Op de site van de Rekenkamer las Hart een artikel waarin de gevaren van fijnstof worden ontkend. Of u dat allemaal maar in uw overwegingen mee wilt nemen als u een oordeel vormt.