zondag
22 dec
Tijdelijke woningen in Erp, windturbines en zonnepaneelvelden in het buitengebied, een nieuw woonwijkje bij Plein in Schijndel en diverse ‘Polenhotels’ in de gemeente – ze zijn allemaal nodig en niemand wil ze in de buurt. In drie delen: hoe we er samen uitkomen.
Hart woonde op locatie of online inmiddels zoveel bijeenkomsten bij over bouwplannen, dat we de reacties van buurtbewoners soms kunnen voorspellen. ‘Nou gaat ie zeggen dat het niet past bij de omgeving’ of ‘Let op: ze brengt dadelijk in dat het in strijd is met toezeggingen uit het verleden’.
Conflicten nemen toe
De conflicten tussen bewoners en plannenmakers nemen toe. Dat heeft drie oorzaken. Oorzaak één: omwonenden zijn assertiever, wachten niet lijdzaam af wat de gemeente of een projectontwikkelaar heeft bedacht. Oorzaak twee: er zijn nieuwe regels die bepalen dat een initiatiefnemer de buurt móet informeren en horen. Oorzaak drie: de ruimte wordt alsmaar schaarser en dus nemen botsende belangen toe.
Gisteren maakte het Brabants Dagblad bekend dat in een voormalig bedrijfspand in Schijndel mogelijk een ‘Polenhotel’ komt. De buurt vreest overlast en laat zich volgens het artikel niet geruststellen door een ondernemer die 24/7 toezicht belooft.
Flink bezorgd
En dan is er nog het plan van woningcorporatie Area om twintig tijdelijke kleine woningen in Erp te bouwen. Hart keek de band terug van de online omgevingsdialoog (zo heet zo’n verplichte inspraakbijeenkomst) en hoorde dat Erpenaren flink bezorgd zijn. ‘Zet die tijdelijke huizen maar in de tuin van wethouder Van Rooijen’, stookte een van de omwonenden de boel flink op.
En dan hebben we het nog niet gehad over al die keren dat bewoners pas wakker schrikken als een project al is uitgevoerd. Neem de bewoners van de Michiel de Ruyterstraat – uit antwoorden op vragen van de SP blijkt dat de gemeente toch echt vooraf de gelegenheid bood om meningen te geven. Het is veel mensen blijkbaar ontgaan, want pas na het uitvoeren van de werkzaamheden barstte kritiek los.
Wethouders worstelen
Hart ziet hoe wethouders en ambtenaren worstelen. ‘We kunnen die oplaadpaal voor elektrische auto’s wel verplaatsen, maar dan gaan weer andere mensen klagen’, reageerde een lid van het College toen Hart namens inwoners klaagde over zo’n paal op een beroerde plek.
In toenemende mate horen we in de gemeenteraad dat ‘we’ aan perceptiemanagement moeten doen. Dat betekent zoveel als vooraf laten weten dat u vast uw zin niet krijgt. Ook horen we dat het niet te gek moet worden met de inspraak. ‘Wij, raadsleden zijn gekozen om knopen door te hakken.’
Probleemhuurders
Hier en daar worden bewoners zelfs veroordeeld door de politiek om hun protesten. De SP deed het toen Erpenaren een brief schreven over de al genoemde tijdelijke woningen. In de brief werd nogal ongelukkig gesuggereerd dat asielzoekers (bedoeld werd waarschijnlijk statushouders) problemen zouden veroorzaken. De ferme veroordeling van de fractie is verklaarbaar, maar tegelijkertijd niet erg productief. Een gesprek pakt doorgaans beter uit.
Dat praten helpt, bleek trouwens toen diezelfde inwoners van Erp tijdens de al genoemde onlinebijeenkomst in gesprek gingen met vertegenwoordigers van woningcorporatie en gemeente. Er klonk geen applaus, maar van ‘etnische profileren’ (citaat van de SP) was geen sprake meer.
Tot zover de problemen. Morgen deel 2 (hoe is uw inspraak nu georganiseerd?) en overmorgen het derde en laatste deel: hoe het met de methode Hart beter kan.
