zaterdag
23 nov
Aan de rand van een bedrijventerrein in Meierijstad – wij gokken in Veghel – komt een ‘Polenhotel’. De gemeenteraad neemt komende zomer een besluit over de huisvesting van arbeidsmigranten, maar het College wil daar niet op wachten.
Het College heeft wonderlijke plannen als het gaat om het huisvesten van, al dan niet tijdelijke, buitenlandse werkenden. Zo vinden burgemeester en wethouders dat een groot deel van de 10.000 (!) buitenlandse arbeidskrachten die in Meierijstad werken, hier ook moeten wonen. Dat zei een beleidsmedewerker van de gemeente gisteravond tijdens een informatieve bijeenkomst over dit onderwerp.
(Over die 10.000 hebben wij trouwens zo onze twijfels, aangezien onze provincie 100.000 arbeidsmigranten telt en je ons niet wijsmaakt dat één op de tien daarvan in Meierijstad werkt. Dat is zoiets als beweren dat Veghel in de top tien van zakensteden staat. Dat werd ooit stellig beweerd en bleek uit een of andere duim gezogen.)
Verhuisplicht
Geen idee waarom het nodig is dat arbeismigranten die hier werken ook hier zouden moeten wonen. Wij kennen nogal wat ambtenaren van onze eigen gemeente, die niet in Meierijstad wonen. Ze hebben voor zover wij weten geen verhuisplicht. Laat staan dat het College ooit besloot als de wiedeweerga huizen voor die mensen te gaan bouwen.
Maar voor Polen, Roemenen en andere arbeidsmigranten werkt dat blijkbaar anders. In Meierijstad staan 1.900 van die mensen als inwoners geregistreerd, terwijl er volgens opgaven van werkgevers en de Belastingdienst hier tussen de vier- en vijfduizend wonen. De gemeente heeft geen idee waar dat verschil vandaan komt. En verder vragen wij ons af waarom de gemeente huisvesting zou regelen voor werknemers en werkgevers die niet de moeite nemen zich in Meierijstad in te schrijven. Dat ze het lekker uitzoeken.
Niks te vroeg
Komende zomer buigt de gemeenteraad zich over een voorstel over die huisvesting. Dat is niks te vroeg, want de gemeentelijke normen op dat gebied zijn nog niet geharmoniseerd. De regels over het aantal personen in één woning zijn in Veghel anders dan in Sint-Oedenrode. Wat die normen in Schijndel zijn, wist de ambtenaar niet.
Het College wil niet wachten tot dat raadsbesluit, want is nu al bezig met een plan voor een grootschalige huisvesting aan de rand van een Meierijstads bedrijventerrein. Dat gebeurt op verzoek van twee werkgevers, zo werd aan het slot van de bijeenkomst bekendgemaakt. Voor hoeveel personen, op verzoek van welke werkgevers en waar die kolos moet komen – geen idee, de meneer van de gemeente wilde daar niks over zeggen. We laten het er niet bij zitten en stelden vanmorgen een vraag hierover aan het College (zie pdf onderaan dit artikel).
Waalwijk
Hart zag nogal wat raadsleden knikkend kijken naar foto’s van hotels voor arbeidsmigranten, zoals in Waalwijk. Wij zijn er niet zo enthousiast over. Zo vinden we het niet logisch dat de huisvestingsnormen voor mensen uit Oost-Europa blijkbaar anders zijn dan voor autochtone Nederlanders. Want niemand die op het idee zou komen om, pak hem beet, Groningers bij elkaar aan de rand van een industrieterrein te huisvesten. Wat ook onlogisch is: dat uitzendorganisaties als Otto mensen hierheen lokken en vervolgens bij gemeenten steen en been klagen dat er geen huisvesting voor die medewerkers is.
Het is trouwens niet toevallig dat die uitzendbureaus en andere werkgevers dat de laatste tijd doen. In het verleden namen ze het niet zo nauw met de kwaliteit en de huren van de onderkomens. Inspecteurs en media grepen in en dus komen die bureaus en bedrijven er niet meer mee weg.
Loonstrookjes
Een voorbeeld hiervan is een verbod op zogeheten negatieve loonstrookjes. Daarbij wordt bijvoorbeeld een Pool verplicht bij een uitzendbureau te huren en krijgt diezelfde Pool vervolgens geen werk aangeboden. Het gevolg: geen inkomen, maar wel een rekening voor de huur. Kassa voor het uitzendbureau. Dat mag niet meer. Ziedaar waarom uitzendbureaus bij gemeenten zeuren om de huisvesting van hun medewerkers te regelen.
Dat worden boeiende debatten, komende zomer.
